(Περί νέων παλαιών
Και ειδήσεων ακριβών)

(Μήτρος και Γιάννος εν Ελ Εϊ στερούμενοι χρημάτων
στερούνται νέων αυτόχρημα καθημερνών συμβάντων)

-Τ’ είναι που στη μασκάλη σου τόσο σφιχτά κρατείς;

-Σου φέρνω νέα μπόλικα Γιάννο μου. Που να δεις…

-Και πού τα βρήκες; Γιά να δω…

-                                                   Τα πήρα όλα Γιάννο
Απόναν ηλεκτρονικό εγκέφαλο! Τί λες;

-Ε, τότε λίγα έφερες. Δεν είχε παραπάνω;
Ειδήσεις βλέπω πρώτη μου φορά τόσο πολλές.
…Αλλά για στάσου. Τούτα δω τα νέα είναι παλιά-
Του ενενήντα πέντε αυτά μια είναι ανασκόπηση.
Το εννενήντα έξη εμείς πήραμε πια ζαλιά.

-Ομως καλή μας κάνουνε για κείνο κατατόπιση.

-Αλλά βρε Μήτρο είναι παλιά, κι ας είναι τόσο ωραία.

-Για μας που δεν τα ξέρουμε είναι σαν νάναι νέα.
Ας τα σχολιάσουμε λοιπόν αφού δεν έχουμε άλλα.

-Ω ρε και νάχαμε λεφτά, λέει, και κάθε μέρα
Τα νέα να λαβαίναμε  τ’ αληθινά καινούργια
Είτε από το ραδιόφωνο με μέσο τον αέρα
Είτε απ’ την τηλεόραση μέσω των δορυφόρων.
Με πόση θα μιλάγαμε τότε βρε Μήτρο φούργια
Περί ανέμων και νερών, περί Βουλής και φόρων.. .

-Μα τί διαφέρει Γιάννο μου; Τα νέα ας ξεφυλλίσουμε
Και για ό,τι θα διαβάσουμε για κείνο ας μιλήσουμε.
Κανένανε δεν έχουμε ανάγκη-ό,τι πούμε
Εμείς οι δύο τάχατες μονάχα δεν τ’ ακούμε;

-Σωστά. Ας κουβεντιάσουμε. Καμία διαφορά,
Κι ειδήσεις ας μαθαίνουμε το χρόνο μια φορά.
Και επιφυλασσόμεθα κάθε φορά που κάτι
Καινούργιο ακούσει το αυτί είτε ιδεί το μάτι
Ο,τι παλιό μιλούσαμε να το παραμερίζουμε
Και για το νέο που μάθαμε πάρλα γερή ν’ αρχίζουμε.

(Και με τα νέα τα παλιά κι οι δυο ασχοληθήκανε
Και τα χαρτιά τους αγκαλιά κρατώντας κοιμηθήκανε)