Σάββατο 5 Μαΐου 2018

ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Όταν τις πρώτες της δειλές
ανακαλύψεις κάνει
καθώς τις νύχτες τις θολές
σε θάλασσες απατηλές
η φαντασία λάμνει

λόγο γι αυτό δεν της ζητά
και δίχως ν’ αποσταίνει
τα χαλινάρια απαρατά
κι όπου πετάει κι αυτός πετά
κι όπου τον πάει πηγαίνει.

Δεν τον ωθεί η αναμονή
το τέλος της ποιο θα ’ναι:
πάντοτε βγάζει μια φωνή
σαν το θηρίο που πονεί
κι όλα τελειώνουν-πάνε-

μα τον κρατεί η θαυμαστή
ρώμη που πρέπει να ’χει
που την βοηθάει να μην πιαστεί
αιχμάλωτη, ή να κουραστεί
μες στη μεγάλη μάχη

που δίνει μέσα στις φρικτές
αβύσσους των αβύσσων
με αντιπάλους τις ειρκτές
που αποστερούν τους ποιητές
ωραίων παραδείσων.