ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ

Ερώτων παρανόμων ιστορίες
μακριά ’π’ την κλίνην την συζυγικήν
θυμάται.
Τότε που νέα ήταν και την πρόσεχαν
και βαρετή καμιά μέρα της δεν ήταν
(τι αλλαγαί κλινών! τι αλλαγαί σωμάτων!
τι πανδαισία μεθυόντων αρωμάτων!)

Και τώρα να πού έφθασε: έναν αλήτη έχει
κι αυτόν με δυσκολία τον κρατεί.