ΕΝ ΤΥΧΑΙΟΝ ΑΛΜΑ

Εις σε που θλίβεσαι εις την θέαν των ανθρώπων
και βαθέως αισθάνεσαι την οδύνην των οπάρθενων πια κοριτσιών
εις σε και μόνον δικαιολογείται
η απόκρυψις της χαράς
όταν έλθει.

Συ μόνο
που κάθε βήμα σου είναι πόνος
μπορείς την χαράν δια τον εαυτόν σου να κρατείς
όταν με εν τυχαίον άλμα της  σε φθάνει.

Επειδή γνωρίζεις καλώς
ότι ταχέως θα απέλθει
και ακόμα
ότι ουδείς την πρέπουσαν αξίαν θα της έδιδε
αν του την προσέφερες.