Η ΥΠΟΨΙΑ ΤΟΥ

Αληθώς η ημέρα ήτο ωραιοτάτη.
Ο ήλιος
όπως σπανίως εμφανίζεται ενεφανίσθη
και, αν επρόσεχε κανείς,
σαν κάτι νέον να υπισχνείτο.

Και εις αυτόν τουλάχιστον τίποτε δεν συνέβη.
Όμως τα μάτια του
κάτι σα μία διανόησιν αποκρύψεως συνέλαβον
και τα αυτιά του
σαν κάποια χαμόγελα γύρωθεν συνέλεξαν.

Ίσως αυτό να ήτο το υπεσχεμένο νέον
ή πάλιν να ήτο
μόνη η υποψία του.