ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Μια δύση πέραθε αργογέρνει
πάνω απ’ του λόφου με τα πεύκα
την απαλόκυρτη γραμμούλα-
μια δυση πέραθε αργογέρνει.

Πορφυροντύνονται τα ουράνια
’πό τις αιμάτινες τις φλόγες
που πυρπολούν την Οικουμένη-
πορφυροντύνονται τα ουράνια.

Α! Μιαν ακτίνα μες στο λάμπος
το ερυθρό κι αυτός να ήταν-
στο ερυθρό κι αυτός να ήταν
το λάμπος μέσα μιαν ακτίνα...

Ή συννεφάκι πυρωμένο
ντυμένο κόκκινο μανδύα
να ’ταν και κείνος μες στη δύση-
ή συννεφάκι πυρωμένο …

Τώρα μια σκια μικρούλα είναι
μες στου φωτός την πανδαισία-
μέσα στις λάμψεις των σελάτων
τώρα μια σκια μικρούλα είναι.