ΑΔΡΟ

Δεν είναι που δε σ’ έφεραν οι κάμποι
τα πέλαγα κι η άμμος της ερήμου 
δεν είναι που η χάρη σου για να ’μπει
εγκρέμισα τους τοίχους της ζωής μου .

Δεν είναι που προσμένοντας εσένα
δε γνώρισα χαρά καμίαν άλλη
ουτ’ είναι που ακλουθώντας με η πέννα
για σε μονάχα εβάλθηκε να ψάλλει.

Μα είναι που του Χρόνου το ατλάζι
καθώς θα δειλοστέκεις από πίσω
παχύπλεχτο κι αδρό θα σε σκεπάζει
και πια, αγάπη, δε θα σε γνωρίσω.