ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΩ

Να λησμονώ το θάνατο δε θέλω
καμμιά στιγμή της νύχτας ή της μέρας.
Όπως τον μαύρο εκατάτρωγεν Οθέλλο
της ζήλειας το αδηφάγο, απαίσιο τέρας, 

έτσι και μένα θέλω να κατέχει
για πάντα η στιγμή η ευλογημένη
του τέλους. Και η σκέψη μου να τρέχει
μόνο σ’ αυτήν. Για τ’ άλλα να ’ναι ξένη.

Ποτέ δε θα θελήσω ν’ αποτρέψω
το νου από του θάνατου την ώρα 
όταν τη δω μ’ αγάπη θα της γνέψω- 
έχω καιρό σκοτώσει την Πανδώρα.

Κάθε ημέρα θέλω να μυρίζω
θανάτου ευωδιές εις τον αέρα
κάθε ημέρα θέλω να σαπίζω
και να πεθαίνω θέλω κάθε μέρα.