Η ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ

Τραβάει το κατσίκι της
μ’ αυτό πισωγυρίζει
χόρτο μοσκομυρίζει
και ξελιγώνεται.

Τα βάζει με την τύχη της
που αντί κυρία να ’ναι-
γι αυτήνε να πονάνε-
πρωί σηκώνεται

και τρέχει να βοσκήσει
στον κάμπο ξένα γίδια
άγρια να τρώει απίδια
γυμνούλα να γυρνά.

Τα γίδια θα τ’ αφήσει
θα κατεβεί στην πόλη
και τη ζωή της όλη
ωραία θα περνά.

Τουαλέτες θα φοράει
και κρέμες και κραγιόν
κολιέ και μενταγιόν
θα  χει φανταχτερά.

Μα πιότερτο μεθάει
μόνο που θα σκεφτεί
πως θα φορεί κι αυτή
καπέλο με φτερά.