ΣΤΟΝ ΓΟΡΙΛΛΑ ΤΟΥ L.A. ZOO

Σύννους, με εμβρίθεια ως μ’ εθώρεις
πήρα το βλέμμα μου μακριά.
Όσα θωρώντας με μου ιστόρεις
μέσα στο πνεύμα μου βαθιά σπαθιά

που ως απ' το χώμα προς το χώμα
έρχονταν μες στην αντηλιά
μου λοιδωρούσε τ’ όρθιο σώμα
και μου απόκοβε τη νια μιλιά.

Κι έλαμπε πάνω στη λεπίδα
η σχέση η μόνη και σωστή:
μέσα στου κήπου την παγίδα
οι άνθρωποι είχαμε κλειστεί.

Και συ εμάς παρατηρούσες
κι όχι εσένα εγώ κι αυτοί.
Και συ το ύφος μας μετρούσες
πρόγονε, απόγονε, συμπορευτή.