ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ

Μη μιλάτε μη μιλάτε
Ο Αλέξης μας κοιμάται.

Με το λαμπερό παλτό του-
Τον κακό ψυχρό καιρό του-
Κάθε τόσο στην Ευρώπη
Πάει κι έρχεται σαν τόπι
Και μας φέρνει από κει
Μια εικόνα μαγική
Που ούτε αυτός δεν ξέρει τι
Μαγικό κρύβει αυτή-
Τι του βάζουνε στο χέρι
Κάθε μια φορά να φέρει.

Και το φέρνει και το δείχνει
Κι ένα «όλα καλά» μας ρίχνει
Και αφήνει τον καθένα
Σαν εσάς και σαν εμένα
Να μαντέψει αν μπορεί
Ποιοι θα μας εβρούν καιροί.

Με τη μπάσα του φωνή,
Με κρυφή μια ηδονή
Που τον έχουνε ψηφίσει
Αυτοί που ’χαν απαυδήσει,
Πάει και βρίσκει τους τρανούς
Της Ευρώπης τους ταγούς
Και τους λέει «Θα σας σώσω
Τις πληγές σας θα επουλώσω
Να χαθείτε δε θ’ αφήσω
Τις πληγές σας θα τις κλείσω
Έχω εγώ γερό δεσμό
Με τον σοσιαλισμό
Δε θ’ αφήσω την κακή
Που χετε πολιτική
Την Ευρώπη να διαιρέσει
(διαιρεμένη δε μ’ αρέσει)
Ειμ’εγώ ο νέος Μαρξ
(Κι αν με διώξετε πυξ λαξ
Στην Ελλάδα πάω πίσω
Τους Χαζούς να κυβερνήσω)».