EN WITH CIGAR IN WHITE
DRESS SITS NEXT TO STOVE
ON THE FLOOR  
(Van Gogh)

Λοιπόν Σιέν αυτό ήτανε το τέλος της ζωής σου-
δίπλα στη σόμπα καθιστή, επάνω στις σανίδες,
μιας πάλης τα γυρίσματα να σκεφτεσαι ανίσου
κι ενός βιβλίου τις μελανές και άγραφες σελίδες.

Κι αν τα μαλλιά σου έχουνε μαύρο ακόμα χρώμα
μα η ματιά δεν ξεγελά κι η όψη του προσώπου,  
κι όσα κραυγάζει τραγικά το σφραγισμένο στόμα
για μια ηλικία μοναχά μιλούν-γι αυτήν του ανθρώπου.

Σιέν-Σιέν αυτό λοιπόν-αυτό είναι το τέλος;
Μόνη συντρόφια μες σε δυο σκελετωμένα χέρια
ένα τσιγάρο αμήχανα που στέκεται, σαν βέλος
που πεθαμένα τόξεψε-νεκρά δυο περιστέρια;

…Σιέν, σε λίγο η νυχτιά θα μπει στην κάμαρά σου
και ό,τι η μέρα βιαστική δεν σου ’κλεψε περνώντας
αυτή θ’ αρπάξει. Μα ως για μας, για πάντα η ζωγραφιά σου
θα μας ζεσταίνει την καρδιά θλιμμένα τραγουδώντας.