"Εξεγέρθητι Βορρά, και έρχου Νότε και διάπνευσον κήπον μου και ρευσάτωσαν αρώματα μου."
(Ασμα,3,16)

Για πόσους ο Βορράς  δεν εξεγείρεται
Για πόσους δεν προσέρχεται ο Νότος…
Κι αξέχυτα απομένουνε και άρρευστα      
Και αχρησίμευτα τ' αρώματα τους…        

Ω! Πιο καλά κανείς πέτρα να ήτανε
Και όχι ρόδου χάρη μες στον κόσμο-
βαριά τ' αρώματα που δεν σκορπίζονται
της αχρηστιάς αφόρητη ειν’ η γνώση.

Βαριά τ' αρώματα όταν τριγύρω σου
Από ασιτία ή όσφρηση πεθαίνει.
Κι αφόρητη η γνώση πως η άπνοια
Τη δυστυχιά στον κόσμο μας πληθαίνει.