Ήθελα νάξερα.
Τα παιδιά που γλεντούσαν στις εφτά Οχτώβρη στο Ισραήλ, δίπλα από τη Γάζα, ήξεραν τι έκαναν;
Ήξεραν ότι δίπλα τους ακριβώς οι άνθρωποι δεν είχαν ψωμί να φάνε;
Ότι έμεναν σε τσίγκινα σπίτια;
Ότι δεν ήξεραν τι θα πει γλέντι χορός και γιορτή;
Ήξεραν ότι ακριβώς επειδή αυτοί είναι πλούσιοι, οι δίπλα τους ήτανε φτωχοί;
Ήξεραν ότι εκείνοι, οι διπλανοί, δεν μπορούσαν ούτε να ονειρευτούν μια τέτοια εκδήλωση σαν τη δική τους;
Και βέβαια τα ήξεραν όλα αυτά , όμως τη γνώση αυτή την είχαν κρύψει κάτω από τον πλούτο τους και δεν φαινόνταν.
Ήξεραν ακόμα ότι ο πλούτος τους αυτός είχε κάνει τον Χίτλερ να θελήσει να τους αφανίσει;
Και βέβαια το ήξεραν.
Ήξεραν ότι τον σημερινό τους πλούτο τον οφείλουν στην Αμερική, και ότι όλοι οι άλλοι λαοί του κόσμου θα ήθελαν να τους αφανίσουν επίσης;
Και βέβαια το ξέρουν.
Και μετά λοιπόν από την επίθεση εναντίον τους της Χαμάς, κάποιο από αυτά τα χρυσοστόλιστα γλεντζέδικα παιδιά, αντιλήφτηκε ότι ποτέ και πουθενά δεν θα ήσαν ήσυχοι αν συνέχιζαν να παραβλέπουν τη δυστυχία των γειτόνων τους;
Και σαν συνέχεια αυτού το παιδί αυτό, σκέφτηκε ότι έπρεπε να αρχίσει έναν αγώνα ενάντια του πλούτου, μέχρις ότου αυτός να μην εκκολάπτει τη φτώχια και τη δυστυχία των γειτόνων τους και άραγε τις εναντίον τους επιθέσεις;
Και αυτό το παιδί, βγήκε να πει στα άλλα παιδιά ότι πρέπει να φροντίσουν να είναι ίδια ευτυχιεμένοι όπως αυτοί όλοι οι άνθρωποι;
Βγήκε σε κάποιο Μέσο να πει τις ιδέες του;
Βγήκε να προσπαθήσει να προσεταιριστεί κι άλλα παιδιά;
Βγήκε να προσπαθήσει ώστε τις γνώσεις που είχε από την οργάνωση τού παρά τη Γάζα γλεντιού,  να τις εφαρμόσει για να πετύχει να μην ξανασυμβούν στο μέλλον ούτε τέτοια γλέντια ούτε τέτοιες επιθέσεις;
Κοιτάζω κάθε μέρα τις ειδήσεις, αλλά ακόμα τίποτα τέτοιο δεν βλέπω.