ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΣ

 "Τους φίλους τους μικρούς θα παραιτήσω
και συντροφιές μεγάλες θα ’βρω
στο νουν και στην ευγένειαν και στα ήθη. 
Εις το εξής μ’ ομοίους μου και μόνο θα μιλώ".

Έτσι σκεπτόταν, έτσι πάσκιζε
έτσι του ’πρεπε πραγματικά.

Μα όταν έφθανε της μοναξιάς το χάος
εις φίλους έτρεχε μικρούς να το πληρώσουν.
Και τα κοινότατα άρχιζαν-
οι γυναίκες, τα χαρτιά…

Αυτούς τους φίλους τότε τους ευγνωμονούσε. 
Καλά που βρίσκονταν κι αυτοί.
Στις τέτοιες του στιγμές
ποιος θα τον δέχονταν
μεγάλος…