Τι καλός θα 'ταν ο κόσμος

Τι καλός θα 'ταν ο κόσμος η γυναίκα αν κάθε γένους
φέρονταν στο σύζυγό της όπως φέρεται στους ξένους!
Και στους ξένους αν φερόνταν (τέτοιο αν ήταν το μυαλό της)
όπως τώρα για αιώνες φέρεται στο σύζυγό της…

Όταν κείνος της μιλούσε να τον κοίταζε στα μάτια
και το βλέμμα της σε σπάνια να τον έμπαζε παλάτια.
Σαν μπροστά του εμφανιζόνταν να ’τανε σεμνά ντυμένη
σαν η μόνη-σαν η πρώτη σαν η πάντα ερωτευμένη.

Να του μίλαγε με γλύκα κι όταν κάτι της ζητούσε
δίχως να σκεφτεί καθόλου "ναι" μονάχα ν’ απαντούσε.
Γελαστή πάντοτε να ’ταν και ποτέ αδιαφορία
ή οργή το πρόσωπό της να μη σκίαζε καμία.

Η ευγένεια και η γλύκα να ’δεναν στο φέρσιμό της-
δηλαδή με λόγια δύο θηλυκός να ’ταν ιππότης.
Και -αν κι αδύνατα ζητάω-όπως μ’ όλα τα καλά της
έτσι και σε κείνον μόνο να ’δινε τον έρωτά της.

Τι καλός θα ’ταν ο κόσμος η γυναίκα αν κάθε γένους
έδινε στο σύζυγό της ό,τι σπαταλάει στους ξένους!