Ο ΔΙΣΚΟΣ

Ακούγαμε τον αγαπημένο μας δίσκο.
Εγώ κι αυτή
καθόμαστε κι ακούγαμε
τον δίσκο που εγώ κι εσύ λατρεύαμε.

Τον δίσκο που στους σκοπούς του ορκιζόμασταν
τον δίσκο που συντρόφευε τις νύχτες μας
τον δίσκο που οι στροφές του μπαίναν στις στροφές μας
τον δίσκο που τα χέρια του σ’ αγγίζανε παντού-
που οι καμπύλες του συμπλέκονταν-τυχαία τάχα- με τις καμπύλες σου
όταν εχόρευε μαζί μας και μεθούσε.

Ναι! Τον δίσκο αυτόν εγώ και κείνη ακούγαμε!

Μα όλα ενώ πήγαιναν καλά,
όπως τα ξέρεις,
εξαφνικά κι απότομα
όταν αυτή να τον γυρίσει επήγε
κι όταν τον άγγιξαν τα χέρια της
εκείνος έσπασε
γεμίζοντας το πάτωμα συντρίμμια
και τον αέρα αλλόκοτες φωνές και ανακόλουθα επιφωνήματα.

Μπορείς λοιπόν να είσαι ήσυχη:
αυτός σου έμεινε πιστός!