ΘΑΝΑΤΟΙ

 ΚΩΣΤΑΣ ΗΛΙΑΚΗΣ
25 Μάη 2006

Στ’ ουρανού το γαλάζο και στων σύγνεφων τ’ άσπρο,
χτες-στα μέρη όπου πρώτα η αυγούλα ροδίζει
σαν ο αγώνας της μέρας το σκοτάδι κερδίζει-
σ’ απροσμέτρητα ύψη εστεριώθη ένα κάστρο.

Κάστρο λες καμωμένο από αιθέριο αλαβάστρο.
Κάστρο λες Άγιου κάποιου ιερό μετερίζι,
που από ευθύνη πλαντάζει κι από αγνότητα σφύζει-
Κάστρο γης ο αθέρας-κάστρο φλόγινο άστρο.

Από μέσα του ο Κώστας ο Ηλιάκης μάς βλέπει.
Σμηναγός όλο αξία κι όλο έγνοια πατέρας.
Σοβαρή και γαλήνια η ματιά του μάς σκέπει.
Η ανάσα του ευλόγια και περφάνιας αγέρας.

Α! Πατρίδα! Τον ήρωα δες τον Κώστα Ηλιάκη
Και μιμήσου τον:Σήκω! Πέτα! Αντρέψου λιγάκι!



ΜΌΝΑ
3 Αυγούστου 1979

Στις τρεις Αυγούστου πέθανες Άγγελε Τερζάκη.
Στις τρεις Αυγούστου έσβησε το μεγάλο τζάκι
που γύρω του μας μάζευε τις νύχτες του χειμώνα
σαν τα παιδιά που, αδύναμα, φοβούνται να  ’ναι μόνα.

Μες στο βιβλίο των  Καιρών καινούργια μια σελίδα
θ'  ανοίξει, και ολόλαμπρη επάνω της μι’ αχτίδα-
της Μούσας σου συντρόφισσα κι αδέρφι του Πηγάσου-
στοχαστική διαβαίνοντας θα γράψει τ'  όνομά σου.


Μάικλ Τζάκσον
25 Ιούνη 2009

Με φιγούρες κομψές, γεωμέτρισσες
το τραγούδι-τις νότες σου έντυσες.
Και ψόγος από κάποιον πριν σε βρει
σε πήρε ο που αεί γεωμετρεί.



ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ
6 Δεκεμβρίου 2008

Ποιος είπε ο Αλέξης χάθηκε; Χάνονται οι Ιδέες
ή πάντοτε στραφτοκοπούν Αγνές και Νιες κι Ωραίες;
Και ποιος την που μπολιάστηκε ολοπρώτη μες στην Πλάση
Ιδέα της Ελευτεριάς, θα μπόρειε να χαλάσει;
Και μόνη Αυτή δεν ήτανε η Ουσία του Αλέξη-
όλα του-Μάτι, Γέλιο, Φως-Αυτή δεν είχε πλέξει;
Κι όταν κανείς τη Λεφτεριά στον Κόσμο μας στεριώνει,
τέτοια Ψυχή-τέτοια Καρδιά ποιο Βόλι τη σκοτώνει;


Ο Αλέξης δεν εχάθηκε. Ζει γύρω μας κι εντός μας
και δίνει Φως στο Σκότος μας και Χρώματα στο Φως μας.

Και Κύριος πάντα του Καλού, που ένα είναι μαζί Του
από παντού ακούγεται η παιδική Φωνή του:
«Ό,τι, μικρός όντας εγώ, δεν πρόλαβα να κάνω
Πράξτε το σεις. Εγώ ήσυχος θα βλέπω από ’δω πάνω.
Και είμαι σίγουρος πως σεις Συντρόφια Αγωνιστές μου
όσες εγώ δεν έζησα θα ζήσετε Χαρές μου-
ότι θα φτιάξετε μια Γη που φαύλους δεν θα τρέφει
και στ’ Άστρα τ’ άλλα αντρόπιαστη και χαρωπή θα γνέφει».


ΤΣΆΒΕΣ
5-3-13
          
Η οικουμένη φτώχυνε.
Σκοτίδιασε η γη.
Της ανθρωπιάς του ανθρώπου
εστέρεψε η πηγή.

Στα μάκρη των Συμπάντων
τρεμόσβησε εν’ αστέρι.
Θρηνητικό απόψε
και ξέπνοο τ’ αγέρι.