ΣΤΗ ΜΠΛΟΥΖΑ

Το καλοκαίρι που έφυγε ήταν πολύ ζεστό
και κάθε μέρα ήτανε μια νέα ευκαιρία
να μαζευτούμε στην "Πηγή" (δρόσιζε εκεί γι αυτό)
εγώ, ο Γιάννης, ο Φωκάς, ο Πέτρος κι η Μαρία.

Και μια θυμάμαι ξαφνική που έπεσε βροχή
καθώς τα ούζα πίναμε αμέριμνοι ένα βράδυ
κι όπως ακάλυπτοι ήμασταν στην αίθριαν εξοχή
το 'βλογημένο το νερό μας έβρεξεν ομάδι.

Απ' τη θεσπέσια του υγρού χώματος ευωδιά
γλυκομεθύσαμε όλοι μας το βράδυ αυτό τ' ωραίο
και σαν μικρά να ημαστε κι ανέμελα παιδιά
το κάθε τι μας φαίνονταν παλιό σα να 'ταν νέο.

Κι ενώ η Μαρία ύστερα απ' τη μπόρα της στιγμής
απ' την αρχή μας πρόσφερε τα νερωμένα ούζα,
αθώους τάχα γράφοντας κύκλους τριγύρω εμείς
τα στήθη της κοιτάζαμε που κόλλαγαν στη μπλούζα.