Πέμπτη, 10 Απριλίου 2014
ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
(Ιωάννη ια΄ 1-45)

Τῷ καιρῷ ἐκεῖνῳ, ἦν ἀσθενῶν Φασισμός ἀπὸ Δεξιάς, ἐκ τῆς κώμης Διαφθοράς και Μαγκιάς τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. Ἦν δὲ Διαφθορά ἡ ἀλείψασα τὸν Σαμαράν μύρῳ καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς κλοπαίς αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Φασισμός ἠσθένει. Ἀπέστειλαν οὖν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτὸν λέγουσαι· Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ. Ἀκούσας δὲ ὁ Σαμαράς εἶπεν· αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ' ὑπὲρ τῆς δόξης της Νου Δου, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς της Νου Δου δι' αὐτῆς. Ἠγάπα δὲ ὁ  Σαμαράς τὴν Διαφθοράν καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ τὸν Φασισμόν.
Ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας· ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει τοῖς συμβούλοις· ἄγωμεν εἰς τὴν Αθήναν πάλιν. Λέγουσιν αὐτῷ οἱ σύμβουλοι· διδάσκαλε, νῦν ἐζήτουν σε μαυρίσαι οἱ Αθηναίοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ; Ἀπεκρίθη Σαμαράς· οὐχὶ δώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας; Ἐάν τις εξ ημών περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει· ἐὰν δέ τις εξ ημών περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, ου προσκόπτει, ὅτι τὸ σκότος οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ. Ταῦτα εἶπε, καὶ μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς· Φασισμός ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν. Εἶπον οὖν οἱ σύμβουλοι αὐτοῦ· Κύριε, εἰ κεκοίμηται, σωθήσεται. Εἰρήκει δὲ ὁ Σαμαράς περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει. Τότε οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Σαμαράς παρρησίᾳ· Φασισμός ἀπέθανε, καὶ χαίρω δι' ὑμᾶς, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ' ἄγωμεν πρὸς αὐτόν. Εἶπεν οὖν Μπαλτάκος ὁ λεγόμενος Τάκης τοῖς συμβούλοις· ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα συνδιαλλαγώμεν μετ' αὐτοῦ. Ἐλθὼν οὖν ὁ Σαμαράς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἤδη ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ.
Ἦν δὲ ἡ Κουμουνδούρου ἐντός τῶν Αθηνών καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν Συριζαίων ἐληλύθεισαν πρὸς τὰς περὶ Διαφθοράν και Μαγκιάν ἵνα παραμυθιάσωσιν αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν. Ἡ οὖν Διαφθορά ὡς ἤκουσεν ὅτι ὁ Σαμαράς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαγκιά δὲ ἐν τῷ οἴκῳ ἐκαθέζετο. Εἶπεν οὖν ἡ Διαφθορά πρὸς τὸν Σαμαράν· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. Ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ την Νου Δου, δώσει σοι η  Νου Δου. Λέγει αὐτῇ ὁ Σαμαράς· ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου. Λέγει αὐτῷ Διαφθορά· οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. Εἶπεν αὐτῇ ὁ Σαμαράς· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις τοῦτο; Λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Σαμαράς ο υιός της Νου Δου ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος. Καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἀπῆλθε καὶ ἐφώνησε Μαγκιάν τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς λάθρᾳ εἰποῦσα· ὁ διδάσκαλος πάρεστι καὶ φωνεῖ σε. Ἐκείνη ὡς ἤκουσεν, ἐγείρεται ταχὺ καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν. Οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ Σαμαράς εἰς τὴν κώμην, ἀλλ' ἦν ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡ Διαφθορά.
Οἱ οὖν Συριζαίοι οἱ ὄντες μετ' αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παραμυθιάζοντες αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαγκιάν ὅτι ταχέως ἀνέστη καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτῇ, λέγοντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ  Μαξίμου ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ. Ἡ οὖν Μαγκιά ὡς ἦλθεν ὅπου ἦν ὁ Σαμαράς, ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσεν αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας λέγουσα αὐτῷ· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανέ μου ὁ ἀδελφός. Σαμαράς οὖν ὡς εἶδεν αὐτὴν κλαίουσαν καὶ τοὺς συνελθόντας αὐτῇ Συριζαίους κλαίοντας, εφουρκίσθη τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν, καὶ εἶπε· ποῦ τεθείκατε αὐτόν; Λέγουσιν αὐτῷ· Κύριε, ἔρχου καὶ ἴδε. Ἐδάκρυσεν ὁ Σαμαράς. Ἔλεγον οὖν οἱ Συριζαῖοι· ἴδε πῶς ἐφίλει αὐτόν· τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· οὐκ ἠδύνατο οὗτος, ὁ ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ, ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτος μὴ ἀποθάνῃ; Σαμαράς οὖν, πάλιν φουρκιζόμενος ἐν ἑαυτῷ, ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦν δὲ σπήλαιον, καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπ' αὐτῷ.
Λέγει ὁ Σαμαράς· ἄρατε τὸν λίθον. Λέγει αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ τοῦ τεθνηκότος Διαφθορά· Κύριε, ἤδη ὄζει· τεταρταῖος γάρ ἐστι. Λέγει αὐτῇ ὁ Σαμαράς· οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, ὄψει τὴν δόξαν της Νου Δυο τα πρέκια σου; Ἦραν οὖν τὸν λίθον οὗ ἦν ὁ τεθνηκὼς κείμενος. Ὁ δὲ Σαμαράς ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ εἶπε· αείμνηστε, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου. Ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. Καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Φασισμέ, δεῦρο ἔξω. Καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο. Λέγει αὐτοῖς ὁ Σαμαράς· λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν. Πολλοὶ οὖν ἐκ τῶν Συριζαίων, οἱ ἐλθόντες πρὸς τὴν Μαρίαν καὶ θεασάμενοι ἃ ἐποίησεν ὁ Σαμαράς, ελοιδώρησαν αὐτόν. στραφείς δε ο Σαμαράς προς αυτούς είπεν ιδού! τελείωσε, τον ανάστησα για σας.