ΠΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ-ΥΛΙΚΩΝ

Μια φορά κι έναν καιρό, στα παλιά χρόνια, υπήρχε μια χώρα πλούσια και ισχυρή.
Λαμπροί δρόμοι, λαμπροί κήποι και αλέες, λαμπρά κτίρια και ανάκτορα.  
Οι άνθρωποι της χώρας ζούσαν ξέγνοιαστοι και γελαστοί.
Η χώρα ώφειλε τον πλούτο της στους ανθρώπους.
Στους ανθρώπους άλλων χωρών.  
Οι δικοί της άνθρωποι που βοήθησαν στην ευμάρεια της χώρας ήσαν κυρίως οι μηχανικοί και οι γεωπόνοι.  
Οι μηχανικοί της είχαν εφεύρει έναν πολύ έξυπνο τρόπο οικοδόμησης κτιρίων και δημιουργίας δρόμων.  
Η εφεύρεση συνίστατο στην μετά θάνατον κατάλληλη επεξεργασία των νεκρών σωμάτων των ανθρώπων άλλων χωρών, ώστε αυτά, μετά την αποστράγγιση του αίματος και των άλλων υγρών τους να καθίστανται συμπαγή και κατάλληλα για την χρησιμοποίησή τους σαν δομικών υλικών.
Αυτή η εφεύρεση βοήθησε στην δόμηση γερών μεγάλων κτιρίων, δρόμων, πλατειών και γενικά κτισμάτων που απαιτούσαν ανθεκτικά, ελαφρά και, πρακτικά άφθαρτα υλικά.  
Οι γεωπόνοι από τη δική τους μεριά εφηύραν μία σχεδόν αδάπανη μέθοδο εμπλουτισμού των νεκρών ανθρώπινων σωμάτων σε ορμόνες και σε χημικές ουσίες που απαιτούσε η ανάπτυξη φυτών και γενικά δέντρων παντός είδους.
Οι άνθρωποι των αδύναμων χωρών βοήθησαν σε όλα αυτά  μόνο γιατί είχαν γεννηθεί. Η χώρα με τους εφευρετικούς και φιλοπρόοδους επιστήμονες δεν είχε παρά να τους σκοτώνει και ύστερα, μετά από την κατάλληλη επεξεργασία και διαμόρφωση να τους χρησιμοποιεί.  
Και αυτό έκανε. Με τον καιρό μάλιστα και για να εξοικονομεί  ενέργεια κατά την αφυδάτωσή τους, εφάρμοσε την εν ζωή ακόμα αφυδάτωση των υποψήφιων δομικών μονάδων-των ανθρώπων-, κάτι που επιτεύχτηκε στερώντας από αυτούς νερό και τροφή.
Γρήγορα και άλλες χώρες έκαναν το ίδιο και συνασπίστηκαν με την πρώτη διδάξασα χώρα ώστε δημιουργήθηκε ένα τραστ χωρών λαμπρών και πλούσιων.
Και οι χώρες αυτές έγιναν τρανές και πολλοί τις ζήλευαν στην υφήλιο.
Και ο πλούτος και η ευμάρειά τους όλο και μεγάλωναν, επειδή σπουδαίοι επιστήμονες βρήκαν μεθόδους χρήσης των νεκρών και για άλλες ανάγκες. Για παράδειγμα ανακατεύοντας σκόνη από τριμένα ανθρώπινα κόκαλα κατασκεύαζαν σκούπες, μηχανές πλυσίματος, υλικά κατασκευής μέσων μετακίνησης, έπιπλα, τέλος με τον κατάλληλο συνδυασμό όλων αυτών και με την πρόοδο της τεχνογνωσίας έφτιαχναν εργοστάσια, φράγματα, τρυπούσαν βουνά για να συντομέψουν διαδρομές.
Και όλα καλά τραβούσαν για τις πλούσιες και από τον θεό τους ευλογημένες χώρες, ώσπου κάποτε, κάποιοι από τους ανθρώπους-υλικά, σκέφτηκαν να σκοτώσουν μερικούς ανθρώπους των πλούσιων χωρών, ώστε να χρησιμοποιήσουν αυτοί τώρα τα κορμιά εκείνων στις κατασκευές τους, θεωρώντας ότι αυτό ήταν κάτι καλό αφού το έκαναν πλούσιοι και λαμπροί άνθρωποι και ισχυρά κράτη.
Οι λαμπροί όμως άνθρωποι των κραταιών χωρών, μετά από εκατονταετίες κατά τις οποίες συνεχίζονταν αδιατάρακτα η χρησιμοποίηση ανθρώπινων υλικών από ανθρώπους των ανίσχυρων κρατών, είχαν εθιστεί σε αυτό και δεν μπορούσαν να συνηθίσουν στην ιδέα ότι άνθρωποι-υλικά θα μπορούσε ποτέ να δράσουν σαν άνθρωποι-χρήστες των δικών τους υλικών. Όπως είπε ένας από αυτούς, ήταν σαν να τους έλεγε κάποιος ότι από εδώ και πέρα το αρνί έπρεπε να τρώσει το λιοντάρι και όχι το λιοντάρι να τρώει το αρνί.

Γι αυτό και τις πρώτες φορές που άνθρωποι των αδύναμων χωρών σκότωσαν δικούς τους ανθρώπους, οι άνθρωποι των ισχυρών κρατών βρέθηκαν μπροστά σε κάτι αδιανόητο, κάτι πρωτοφανέρωτο κάτω από τον ήλιο. Την αμηχανία τους ακολούθησε ο χαρακτηρισμός εκείνων των ανθρώπων σαν αιμοσταγών δολοφόνων. Μάλιστα με τον καιρό τους προσάπτονταν και άλλοι χαρακτηρισμοί, όπως άνανδροι, δειλοί, βάρβαροι, τρομοκράτες, θρασύδειλοι, και τα γεγονότα αλλά και τα αποτελέσματα της κάθε επίθεσής τους χαρακτηρίζονταν με λέξεις όπως φρικτά, σοκαριστικά, τραγικά.  Και μετά από κάθε επίθεση των ανθρώπων-υλικών εναντίον τους, υπογράμμιζαν ότι οι σκέψεις όλων τους πάνε στα θύματα των άνανδρων επιθέσεων και στους οικείους τους, και πως όλοι προσεύχονται  για τις χώρες εναντίον των οποίων έγινε κάθε φορά η άνανδρη ενέργεια.
Και ύστερα από όλες αυτές τις αντιδράσεις τόσων ευλογημένων χωρών, απορίας άξιον είναι για τους ιστορικούς ότι οι μεμονωμένες και άνανδρες αυτές επιθέσεις συνεχίστηκαν.