ΕΛΛΗΝΕΣ-ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ ΔΥΟ

Κάποτε, ένας Σουλτάνος, μια φορά,
έβαλε έναν τελάλη να φωνάξει
και σ’ όληνε τη χώρα να ειπεί
πως αποφάσισε ο Σουλτάνος, όποιος
κάτι σπουδαίο έμαθε στη ζωή του
να ’ρθει και στο Σουλτάνο εμπροστά
επίδειξη της γνώσης του να κάνει
κι απ’ όλους στον καλλίτερο εκείνος,
την κόρη του θα δώσει για γυναίκα.

Τρεις ήρθανε. «Σουλτάνε μου», ο πρώτος,
«φωτιά όταν θα πιάσει ένα καράβι
μπορώ σε ώρα μισή να τήνε σβήσω.»
Φουντώνουνε λοιπόν ένα καράβι,
κι ως από θάμα, ο άνθρωπος εκείνος
αυτό που είπε το ’χε αλήθεια κάνει-
σε μισή ώρα η φωτια εσβήστη.

Ο δεύτερος «Σουλτάνε, η μπόρεσή μου
είναι έναν άρρωστο βαριά που είναι
εγώ στα συγκαλά του να τον φέρω.»
Επίδειξη έκανε λοιπόν κι εκείνος
γιαίνοντας του Σουλτάνου ένα φίλο
που όλοι τον είχαν ότι θα πεθάνει.

«Εγώ», λέει ο τρίτος, «έχω μάθει,
είκοσι όλα χρόνια προσπαθώντας,
σπυρί σπυρί μια χούφτα από ρύζι
από απόσταση τριάντα μέτρων,
σε μια μικρή τρυπούλα να το ρίχνω,
χωρίς ούτε σπυρί να πέσει έξω.
Κι αφού έκανε κι αυτός μπρος στο Σουλτάνο
αυτό που στην εντέλεια είχε μάθει,
οι τρεις  σταθήκανε σεβάσμια εμπρός του
τη δίκια του την κρίση για ν’ ακούσουν.

Και ο Σουλτάνος μίλησε: «Εκείνος
που τη φωτιά έσβησε απ’ το καράβι
την κόρη μου θα πάρει για γυναίκα.
Αυτός καλά που κάνει τους αρρώστους,
θα ’ναι από σήμερα ο σύμβουλός μου.
Του τρίτου να του πάρτε το κεφάλι.»

Κι έτσι έγινε. Και όλα όταν τελειώσαν,
ρώτησαν τον Σουλτάνο οι κοντινοί του:
«Γιατί Σουλτάνε πολυχρονεμένε
εδιάταξες να πάρουν το κεφάλι
σ’ αυτόν που χρόνια τόσα είχε κοπιάσει
και τόσο τέλεια είχα καταφέρει
σπυρί ουτ’ ένα από το ρύζι όλο
να μην ξεφύγει έξω από την τρύπα;»
«Γιατι αυτός πέρασε τη ζωή του
μαθαίνοντας κάτι άχρηστο που είναι
και για τον ίδιο και για τους ανθρώπους.»

Κι ολόκληρο εδώ βγήκε ένα έθνος
και πέρφανο κι ολόχαρο δηλώνει
για κάποιους που αφιερώσαν τη ζωή τους
να μάθουν όσο πιο καλά μπορούνε
μια μπάλα φουσκωμένη να περνάνε
ανάμεσα σε όρθια δύο ξύλα.