Κυριακή, 21 Δεκεμβρίου 2014
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ
τόπος: το σπίτι του λαού
χρόνος: 21-12-14
πρόσωπα γύρω από το κρεβάτι του Σαμαρά:
ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
ΤΣΙΠΡΑΣ
ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ  
ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ


Ο Σαμαράς είναι ξαπλωμένος σ’ ένα κρεβάτι ετοιμοθάνατος.

ΣΑΜΑΡΑΣ
(ξεψυχισμένα)
Γιατρε μου… πεθαίνω;..
ΓΙΑΤΡΟΣ
Όχι κύριε πρωθυπουργέ, δεν είναι τόσο τραγική η κατάστασή σας. Μόνο καλό φαγητό και σε λίγες μέρες θα σηκωθείτε από το κρεβάτι.
ΣΑΜΑΡΑΣ
Σαν τι φαγητό γιατρέ μου;
ΓΙΑΤΡΟΣ
Κοτόσουπα, ένα μπιφτέκι, γάλα… δυναμωτικά πράγματα. Και τα φάρμακα που σας έχω γράψει εδώ.
(του δίνει μια συνταγή)
ΣΑΜΑΡΑΣ
(στον σπιτονοικοκύρη)
Φέρε μου σε παρακαλώ λίγο κοτόπουλο…
ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
Πού να βρεθεί κοτόπουλο κύριε πρωθυπουργέ;..
ΣΑΜΑΡΑΣ
Τι θα πει πού να βρεθεί κοτόπουλο; Αν δεν έχεις στο σπίτι πήγαινε να αγοράσεις λίγο. Πεθαίνω…
ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
Το άκουσα κύριε πρωθυπουργέ, όμως κοτόπουλο έχω να δω από την εποχή που ανάλαβες την πρωθυπουργία. Όσο για λεφτά για ν’ αγοράσω, μην τα ρωτάς… Αν θέλεις, έχω μαζέψει από προχτές κάτι σάπιες ντομάτες από τη λαική αγορά. Όμως τις έχω καθαρίσει. Πέταξα το σάπιο και το γερο που έμεινε το έχω βάλει να λιαστεί. Μπορώ να σου φέρω μερικά κομμάτια αν θέλεις.
ΣΑΜΑΡΑΣ
Εγώ να φάω σάπιες ντομάτες; Θέλω να πάω στο σπίτι μου. Ποιος μ’ έφερε εδώ;
ΤΣΙΠΡΑΣ
Εγώ κύριε πρωθυπουργέ.
ΣΑΜΑΡΑΣ
Γιατί;
ΤΣΙΠΡΑΣ
(δείχνει τον σπιτονοικοκύρη)
Για να φάει κοτόπουλο κι αυτός. Γι αυτό έπρεπε να βρεθείς σ’ αυτό το σπίτι.
ΣΑΜΑΡΑΣ
…και να πεθάνω;
ΤΣΙΠΡΑΣ
Αν για να ζήσει αυτός πρέπει να πεθάνεις εσύ…
ΣΑΜΑΡΑΣ
(στον σπιτονοικοκύρη)
Τουλάχιστον τα φάρμακα… φέρε μου τα φάρμακα.
ΓΙΑΤΡΟΣ
Δεν υπάρχουν στα φαρμακεία τα φάρμακα αυτά κύριε πρωθυπουργέ.
ΣΑΜΑΡΑΣ
Γιατί;
ΓΙΑΤΡΟΣ
Γιατί τα ακριβά φάρμακα οι φαρμακοποιοί τα   πουλάνε έξω. Καμιά ασπιρίνη μπορώ να σας βρω.
ΣΑΜΑΡΑΣ
Θα γίνω καλά με ασπιρίνη;
ΓΙΑΤΡΟΣ
Όχι.
ΣΑΜΑΡΑΣ
Τότε; Θάνατος;
ΓΙΑΤΡΟΣ
Τι να σας πω κύριε πρωθυπουργέ, εγώ έκανα τη δουλειά μου. Τώρα αυτός έχει το λόγο.
(δείχνει το σπιτονοικοκύρη)
ΣΑΜΑΡΑΣ
(Στο σπιτονοικοκύρη)
Έχεις εσύ τα φάρμακα;
ΣΠΙΤ
Για να δω… δώσε μου τη συνταγή…
(διαβάζει τη συνταγή, τη δίνει πάλι μστον Σαμαρά)
Μόνον ασπιρίνη…
ΣΑΜ
Θέλω να πάω στο σπίτι μου.
(στον Τσίπρα)
Είπες ότι εσύ μ’ έφερες εδώ. Πήγαινέ με στο σπίτι μου.
ΤΣΙΠΡΑΣ
Εγώ σ’ έφερα. Όμως αν θα πας στο σπίτι σου ή αν θα πεθάνεις το αποφασίζει αυτός.
(δείχνει τον σπιτονοικοκύρη)
ΣΑΜΑΡΑΣ
Πώς με μπερδεύετε έτσι…
(στον σπιτονοικοκύρη)
Εσύ αποφασίζεις;
ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
 (δείχνει με τη ματιά του τον Τσίπρα)
Αφού αυτός σ’ έφερε στο σπίτι μου, τώρα εγώ αποφασίζω.
ΣΑΜΑΡΑΣ
Αποφάσισε γρήγορα λοιπόν!
ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
Δεν μπορώ γρήγορα. Σε ενάμισυ μήνα θα αποφασίσω. Την ημέρα των εκλογών. Εκτός αν ψηφιστεί πρόεδρος της δημοκρατίας. Τότε θα σου δώσω αναστολή για δυο τρεις μήνες.
ΣΑΜΑΡΑΣ
Γιατρέ, μπορείς να με κρατήσεις ζωντανόν ώσπου να αποφασίσει αυτός;
ΓΙΑΤΡΟΣ
Θα προσπαθήσω. Με σάπιες ντομάτες όμως και χωρίς φάρμακα θα είναι κομμάτι δύσκολο…
ΣΑΜΑΡΑΣ
Τουλάχιστον θα έχω ένα κρεβάτι να ξαπλώνω και ένα σπίτι για να μείνω ως τότε.
ΣΠΙΤΟΠΙΚΟΚΥΡΗΣ
Μην το περιμενεις. Την Τετάρτη παίρνει η Τράπεζα το σπίτι και με πετάει έξω. Σε τρεις ημέρες θα είσαι άστεγος. Θα σου στρώνω μια παντανία στο χώμα και θα σου βάζω και μια πέτρα για μαξιλάρι. Κι όσο ζήσεις. Δε σε βλέπω όμως να ζεις για πού έτσι γιατί δεν είσαι μαθημένος σε τέτοια.
ΣΑΜΑΡΑΣ
Τσίπρα, δεν μπορούμε να τα βρούμε να ζήσω κι εγώ;  
ΤΣΙΠΡΑΣ
(δείχνει τον σπιτονοικοκύρη)
Ρώτα αυτόν.
(Ο Σαμαράς στρέφει τα μάτια ερωτηματικά προς τον σπιτονοικοκύρη)
ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
Τι να σου πω; Εξαρτάται. Αν σε στείλω σπίτι σου θα μου δώσεις αν όχι κοτόπουλο τουλάχιστον λίγο ψωμί και λίγο τυράκι για προσφάι;
ΣΑΜΑΡΑΣ
(δυνατά)
Αντίθετα, θα σου κόψω και τις σάπιες ντομάτες…
(βάζει το χέρι του μπροστά στο στόμα. Στον εαυτό του)
Τι είπα!..
(στον σπιτονοικοκύρη, με δυσκολία προφέροντας τις λέξεις)
Ννναι… θθα… σου δώσω…
(δυνατά και γρήγορα)
Θα σου πάρω και τις σάπιες ντομάτες!
(σιγά)
Παναγία μου… τι κάνω;..
ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
(θορυβημένος)
Κύριε πρωθυπουργέ, τι λέτε εκεί… Μέχρι σήμερα τους είχατε χορτάσει ψέματα, τώρα που αν πείτε ψέματα θα σωθείτε, τώρα λέτε την αλήθεια;
ΣΑΜΑΡΑΣ
Δεν ξέρω μωρέ παιδί μου… τι στο διάολο έπαθα…
ΓΙΑΤΡΟΣ
Κυριε πρωθυπουργέ, οι ετοιμοθάνατοι λένε πάντοτε την αλήθεια. Και σεις, μην ξεχνάτε, είσαστε ετοιμοθάνατος…
ΣΑΜΑΡΑΣ
(ερωτηματικά στον Τσίπρα)
Τσίπρα;…
(Ο Τσίπρας δείχνει τον σπιτονοικοκύρη σηκώνοντας τους ώμους του. Ο Σαμαράς στρέφει προς αυτόν όλος ικεσία και προσδοκία. Ο σπιτονοικοκύρης σηκώνει το χέρι απαγορευτικά)
ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
Όχι κύριε πρωθυπουργέ.
ΣΑΜΑΡΑΣ
(με όση δύναμη μπορεί)
Μα με πιέζει η τρόικα! Δεν το καταλαβαίνετε;
ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
Πώς δεν το καταλαβαίνουμε… γι αυτό ακριβώς είσαι εδώ.
ΣΑΜΑΡΑΣ
(κλαψιάρικα, παραδομένος)
Θα πεθάνω…
(ξαφνικά κάτι σκέπτεται. Μισοσηκώνεται με προσπάθεια από το στρώμα. Στο σπιτονοικοκύρη)
Αν όμως εκλεγεί πρόεδρος δημοκρατίας είπες…
ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
Τότε θα πάρεις αναστολή.
ΣΑΜΑΡΑΣ
(στον εαυτό του δυνατά)
Βγάζω εγώ πρόεδρο δημοκρατίας και τα λέμε μετά…
Αποστολόπουλε!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
(σπεύδει προς το μέρος του Σαμαρά και γονατίζει μπροστά του)
Διατάξτε κύριε πρωθυπουργέ!
ΣΑΜΑΡΑΣ
(τραβάει προς το μέρος του τον Αποστολόπουλο και του ψιθυρίζει στο αυτί, νομίζοντας και αυτός και ο Αποστολόπουλος ότι δεν τους ακούει κανείς, ενώ όσα λέει ακούγονται από όλους δυνατά από ένα μεγάφωνο)
Θα πας στον Στουρνάρα να  σου δώσει καμιά κατοστή εκατομμύρια. Μετά θα πιάσεις μπατίριδες βουλευτές και θα δώσεις από πεντέξη εκατομμύρια στον καθένα για να ψηφίσουνε πρόεδρο δημοκρατίας.
(γυρίζει προς τον σπιτονοικοκύρη και τον Τσίπρα)
Θα σας δείξω εγώ!
ΤΣΙΠΡΑΣ
Κύριε πρωθυπουργέ, όσα είπατε τ’ ακούσαμε όλοι.
(του δείχνει ένα κρυφό μικρόφωνο)
Μ’ αυτό εδώ!
ΣΑΜΑΡΑΣ
(αποκαμωμένος)
Τότε δε μου μένει παρά να κάνω ένα διάγγελμα. Λοιπόν, ακούστε όλοι.
(στον Τσίπρα)
Δώσε μου το μικρόφωνο σε παρακαλώ.
(Ο Τσίπρας του το δίνει. Ο Σαμαράς μιλάει δυνατά σε αυτό, ώστε ξεκουφαίνει όλους όσοι βρίσκονταν εκεί.)
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΕΚΛΟΓΕΣ!
(δίνει πίσω το μικρόφωνο στον Τσίπρα)
ΤΣΙΠΡΑΣ
Πρώτη μου φορά ακούω πως οι εκλογές απαγορεύονται!
ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
Κι εγώ!
ΓΙΑΤΡΟΣ
(κατ’ ιδίαν)
Αμ δε δίνονται έτσι τα φακελλάκια κύριε πρωθυπουργέ μου… δε ρώταγες κι ένα γιατρό;…

ΑΥΛΑΙΑ