Σάββατο, 19 Ιανουαρίου 2013
ΕΓΓΡΑΦΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Εγώ πήρα στο σπίτι μου τα έγγραφα του κράτους
Ώστε κανείς να μη τα βρει από τους επαράτους
Τους κλέπτας και τους άρπαγας απόρρητων εγγράφων
Που για να τα ’χουν θα ’φταναν να μπούν ως και στον τάφον.

Πόσαι κλοπαί την σήμερον ημέραν δεν διαπράττονται
Από αυτούς που, οι άθλιοι, κάθε ευκαιρίας δράττονται
Βιαίως δια να εισέλθωσιν εις όσα καταστήματα
Πωλούν χρυσά και αργυρά πανάκριβα κοσμήματα…

Πόσοι εμβαίνουν εις Σχολάς και πόσοι εις υπουργεία
Κι αφού τα καταλάβωσιν, πλέον με ευκολίαν
Κλέπτουν απόρρητα έγγραφα, και μυστικούς φακέλους…
Και δια το κράτος μας, αυτό, δεν ειν’ η αρχή του τέλους;

Θ’ αφήσω στο γραφείον μου τα έγγραφα τ’ απόρρητα
Τα τόσον εμπιστευτικά-κι άκρως ακριβοθώρητα
Δια να μη πει ο Σύριζα ότι δεν δρω υπευθύνως;
Τα ίδια αν ήταν υπουργός θα έκαμνε κι εκείνος!

Και «εύγε» θα του έλεγον και δε θα τον εμάλωνα
Ούτε αυτόν ούτε υπουργόν όποιον θα το ’καμνε άλλονα.
Εξάλλου εις την οικίαν μου έχω ένα κύνα άγριον
Προσφάτως που ηγόρασα δίνοντας ένα Λαύριον.

Κι εις άγνωστον ουδένα αυτός είσοδον επιτρέπει
Καθώς ως θείος οφθαλμός τα πανθ’ ορά και βλέπει.
(Και αν αυτήν την τακτικήν συνέχιζεν ο Σύριζα
Θα ηγόρευον εις την Βουλήν κι ευθέως θα υπεστήριζα,

Εις την Βουλήν τον κύνα μου να φέρωμεν ως Κέρβερον
Και, πλην Δεξιών, εκ της Βουλής να διώκει πάντα έτερον).
Κι αν γίνει ο μη γένοιτο καμία επανάστασις
Εξ όσων ονειρεύεται η Αριστερά κατάστασις,

Τις έτερος θα εφύλαττε καλλίτερον εμού
Την κρατικήν ασφάλειαν και την τιμήν ομού,
Αφού στην πόρτα του σπιτιού το σώμα μου θα εσφήνωνα
Κι από εγγράφων της κλοπήν την χώραν μου θα εγλίτωνα;

Και ας μη τις ισχυριστεί–ως έγινεν εσχάτως
Ότι-οποία ασέβεια!-   δεν είμαι εγώ το κράτος:
Τι; Ο Λουδοβίκος δέκατος τέταρτος της Γαλλίας
(χώρας που την πατρίδα μας τιμά μετά φιλίας),

Ήτο παχύτερος εμού όταν ρητώς εδήλωνεν
Ότι το κράτος ήτο αυτός-κι ανέτως το εδήωνεν;
Και έτη περισσότερα έχω εγώ αισίως
Που θώκους κυβερνητικούς κατέχω επαξίως.  

Κράτος λοιπόν δεν είμαι εγώ; κι αν όχι τις θα ήτο;
Ο Τσίπρας το αμούστακο; Ο Παπανδρέου το βλήτο;
Κι αφού το κράτος είμαι εγώ, δεν δύναμαι κοντά μου
Έγγραφα να ’χω κρατικά, τουτέστιν ιδικά μου;

Και χρήμα τις θα ηδύνατο να ισχυριζόταν ίσως
Ότι κατέχει, ως εγώ, όσον κατείχε ο Κροίσος;
 (Κι ότι το χρήμα σήμερον τον κόσμον κυβερνά
Το ξεύρουν άπαντες–ας μη κι εγώ το πω ξανά).  

Δι αυτό σας λέγω πως μπορώ να έχω επιτέλους
Όχι έγγραφα στο σπίτι μου, μα ολόκληρους φακέλους.
Κι ακόμα, ας ειπώ κι αυτό να ’στε προετοιμασμένοι,
Διότι η Ελλάς δεν δύναται άλλο να περιμένει:  

Δυο δισεκατομμύρια έχω περιουσία΄
Δεν αγοράζει λέτε αυτό μια πρωθυπουργία;
Άνθρωπος όστις ως εγώ κατέχει τόσο χρήμα
Πρωθυπουργός δεν δύναται να γίνει παραχρήμα;

Λοιπόν μη πάλιν σας ιδώ να λέτε κουταμάρες
Γιατί αν ντόρτια έχετε σεις, εγώ έχω εξάρες…