Σάββατο, 1 Νοεμβρίου 2014
Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 2 Νοεμβρίου 2014 (Ἡ παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου) - ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ (ΙϚ´ 19 - 31)

Ἄνθρωπος δέ τις πολιτικός, ήν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο εν Παρισίοις καὶ Ρώμη εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς. Πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Συνταξιούχος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τήν βίλαν αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν απορριμμάτων τῶν ριπτομένων υπὸ τῆς οικιακής βοηθού τοῦ πλουσίου πολιτικού εις το απορριμματοδοχείον· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. Εγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς την ντάτσα Λένιν· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. Καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ Λένιν ἀπὸ μακρόθεν καὶ Συνταξιούχον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. Καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Λένιν, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Συνταξιούχον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. Εἶπε δὲ Λένιν· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Συνταξιούχος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· Καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. Εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς την Βουλήν των συν-τρόφων μου· Έχω γὰρ διακοσίους εννενήκοντα εννέα ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. Λέγει αὐτῷ Λένιν· ἔχουσι Κουτσούμπαν καὶ τοὺς κομμουνιστάς· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. Ο δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Λένιν, ἀλλ’ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτοὺς, μετανοήσουσιν. Εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Κουτσούμπα καὶ τῶν κομμουνιοστών οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.