ΜΕ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΤΡΟΥ ΤΟ ΜΝΗΜΑ
Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΥΜΑ.

-Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;
-Γιατί βρήκαν κάτι τάφους στη Μακεδονία πέρα
και μπορεί λέν του Αλεξάνδρου από κείνους κάποιος να ’ναι.  
-Και οι έλληνες θα πάψουν πια οι δόλιοι να πεινάνε;
-Όχι. Ίδια θαν’ και τότε για τους έλληνες η πείνα.
-Μήπως δε θα ξαναέρθει πια η τρόϊκα στην Αθήνα;
-Θα ’ρθει. Τίποτα στο θέμα των Μνημόνιων δε θ’ αλλάξει.
-Μη τη φτώχεια μας ο τάφος του Αλέξανδρου θα πάψει;
-Αντιθέτως. Μείωση κι άλλη θα ιδούνε οι συντάξεις,
οι πολιτικές και πάλι θα μαλώνουν παρατάξεις,
πάλι σόμπα δε θα έχεις και βιβλία στο σχολείο
και δε θα ’χει ούτε γάζες κάθε μας νοσοκομείο.
-Αφού πάλι δε θα δούνε οι έλληνες καλή μια μέρα,
γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;
-Δε γελάει παιδί μου ο κόσμος μα η κυβέρνηση μονάχα
και αυτή μονάχα  λέει πως θ’ αλλάξει κάτι τάχα,
κι όσοι αυτή έχει διατάξει ν’ ασχολούνται με το θέμα,
μ’ άλλα λόγια όσοι μαζί της του λαού πίνουν το αίμα:
Βουλευτές, εφημερίδες, μεγαλόσχημοι, κανάλια,
Κι όλοι όσοι διαιωνίζουν της πατρίδας μας τα χάλια.
-Μα η δασκάλα στο σχολείο μάς μιλούσε για μια ώρα
τι καλό θα είναι ο τάφος-αν βρεθεί-για όλη τη χώρα.
-Σας μιλούσε γιατί αν όχι, ήξερε καλά η καημένη
πως την άλλη κιόλας μέρα θα ’τανε απολυμένη.
Ο καθείς δεν πρέπει πίσω να κοιτάζει, μα μπροστά.
Στον εαυτό του αυτό και σ’ όλους τους ανθρώπους το χρωστά.
Και λαός που γι άλλο κάτι να περφανευτεί δεν έχει,
μόνο στους προγόνους του ύμνους αποχαυνωμένος πλέκει,
σαν φυτό μοιάζει πατάτας κίτρινο και μαραμένο,
που ότι έχει να παινέσει μες στη γης είναι θαμμένο.

25-5-15                                 
                                              -----