ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΙΟΥ

Ασπόνδυλη είναι η χώρα μου; Και μέσα της σκουλήκια και μέδουσες, και σπόγγοι και θαλάσσιες ανεμώνες ζουν μονάχα-γι αυτό και όπου χτυπήσω μόνο σάρκα βρίσκω και ποτέ ένα κόκαλο;
Και τότε γιατί ακούω υποσχέσεις όλο για κόκαλα και κόκαλα και κόκαλα;
Και τι να είναι πια αυτά τα κόκαλα που ούτε στον ύπνο μου δεν τα έχω δει;
Ακούω να λένε στα παιδιά τους οι άνθρωποι «θα σε πάω στο πάρτι» ή «θα σου πάρω καραμέλες», και τα παιδάκια χαίρονται που θα πάνε σε πάρτι ή γιατί θα έχουν καραμέλες, γιατί ξέρουν τι είναι πάρτι και καραμέλες.
Ενώ εμένα κάθε τόσο μου υπόσχονται κόκαλο και ποτέ δεν με πήγαν ως εκεί για να μάθω τι τουλάχιστον είναι αυτό το πράγμα…
Και να πεις ότι αυτό μου το υπόσχονται τίποτα παιδάκια… να πω παιδιά είναι, δεν ξέρουν τι λένε…
Μα πιο πολύ μου το τάζουν μεγάλοι άνθρωποι, και μάλιστα μεγάλοι πολιτικοί-οι μεγαλύτεροι σε κύρος και
ισχύ: οι πρωθυπουργοί!
Μα όλο υποσχέσεις.
Και τελικά τι;
Τίποτα.

Τουλάχιστο μια φορά να το είχα γνωρίσει να έβλεπα βρε αδερφέ τι είναι αυτό το περίφημο κόκαλο…
Γιατί στο κάτω κάτω μπορεί και να μην μου άρεσε και να έπαυα να στενοχωριέμαι που δεν με πηγαίνουν ως εκεί.
Ενώ τώρα, όσο το είδατε εσείς άλλο τόσο το είδα κι εγώ…    
Ή μήπως δεν υπάρχει κόκαλο και με κοροϊδεύουν;…