ΟΙ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝ

Σωστά ξαναγυρίζουν οι από του Σαμαρά
τη χούντα απολυμένοι.

Και του Παπάγου η χούντα απόλυσε υπαλλήλους.

Τότε γιατί το ήθελε ο βασιλιάς κι η Αμερική.
Τώρα γιατί το ήθελε η τρόϊκα κι η Γερμανία.

Σωστά ξαναγυρίζουν οι απολυμένοι.

Γιατί μπορεί για ένα παιδί
ζωή του ο πατέρας του να είναι.
Και μπορεί
έτσι παράξενα ορφανεμένο
προσφάι σ’ ένα ξεροκόμματο.
από γειτόνισσα μία φιλεύσπλαχνη
να έχει μια ντομάτα την ημέρα.

Και μπορεί
τις νύχτες που κερί ένα τις φωτίζει
φαντάσματα να το κυκλώνουν τρομερά,
κι οι σκιες του τοίχου ίδιες Μοίρες
να σημαδεύουν την ψυχή του
ορίζοντάς του
σε κάθε σκια να τρέμει ολοζωής
και κάθε άνθρωπος
φάντασμα να του είναι φοβερό για πάντα.

Γιατί πολύ στον κόσμο είναι πιθανό,
απολυμένος
να έχει φύγει από την Τρίπολη ο πατέρας,
να έχει πάει σ’ ένα μέρος άγνωστο και μακρινό-
που Καλλιθέα το λένε
που ποιος ξέρει
τι τέρατα κι αυτήνε να την κατοικούν
και κει
στου Ηλεκτρικού Σταθμού τον έξω χώρο,
επάνω σ’ ένα τραπεζάκι καφενείου τσίγκινο
να γράφει αιτήσεις δυο δραχμές τη μία.

Σωστά ξαναγυρίζουν. Ίσως έτσι
λιγότερα να είναι τα παιδιά που θα διαλέξουν
στο περιθώριο της ζωής να ζουν
απ’ όλους μισημένα.