ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
(στη μνήμη του Γουσταύου Φλωμπέρ)

Μια γυναίκα μεθυσμένη
μες στο δρόμο ξαπλωμένη
εμετοί στο φορεμά της
άνω κάτω τα μαλλιά της.

Α! Στη σκέψη μου δε θέλω
την εικόνα αυτή να φέρνω
τέτοιες μνήμες με ταράζουν
την ψυχή μου τη σπαράζουν.

Απ' το χέρι το δεξί της
την τραβούσε το παιδί της
που πνιγμένο μες στο κλάμα
εβογγούσε: "σήκω μάνα!.."

Τέτοιες μνήμες α! δε θέλω
στο μυαλό μου να τις φέρνω
είμαι γέρος-με πληγώνουν
με δονούν-με αναστατώνουν.
                          -----