Μέσα στο κενό, σε ένα σύμπαν από τα άπειρα υπάρχοντα, πάνω σε ένα αστέρι του, κινούνται κάποιες σκιές καμωμένες από συμπυκνωμένο κενό.  
Οι σκιές αυτές εναντιώνονται στους νόμους του σύμπαντος θέλοντας να κάνουν το κρύο ζέστα και τη ζέστα κρύο, να πετάξουν αντί να περπατάνε, να ζήσουν αντί να πεθάνουν.
Χαράζουν το χώμα του αστεριού σε κομμάτια που τα λένε πατρίδες, μισούνται αναμεταξύ τους μουρμουρίζοντας αγάπη, σκοτώνονται αναμεταξύ τους ψιθυρίζοντας ειρήνη, κάνουν ρυθμιστές στις μεταξύ τους σχέσεις κάτι χρωματιστά χαρτάκια.
Όλα αυτά τα πετυχαίνουν με κινήσεις του σώματος και των μελών του, με την ομιλία τους, τη γραφή, τη σκέψη.
Οδηγό για όλα αυτά έχουν ένα διπλά αραιωμένο κενό, σφηνωμένο μέσα στο κεφάλι τους και που το λένε μυαλό.
Και μια μάχη χωρίς τέλος ενάντια σε αυτό που συμπυκνωνόμενο τις δημιούργησε είναι όλη η δραστηριότητά τους, ώσπου να έρθει η ώρα να αποσυμπυκνωθούν, επανερχόμενες στην πρωτινή αδιατάρακτη συνεχή, συνετή και συνεπή τους πορεία.
Και όλα αυτά τα κάνουν οι σκιές τρέχοντας, όχι γιατί έχουν να εκτελέσουν κάποιον προορισμό, αλλά μόνο και μόνο επειδή το μέσα τους διπλά αραιωμένο κενό τις σπρώχνει έτσι να κάνουν.  
Ενεργούν χωρίς να ξέρουν γιατί κάνουν  το κάθε τι, χωρίς να ξέρουν αν έχει σκοπό η συμπύκνωσή τους, χωρίς  να έχει νόημα ό,τι κάνουν. Δεν ξέρουν καν γιατί, πότε, τί, και πώς τις συμπύκνωσε.
Μία τέτοια α-νόητη σκιά όπως οι παραπάνω είναι και η σκιά που γράφει αυτές τις γραμμές-που φτιάχνει τις δικές της α-νοησίες.
Α-νοησίες ίδιες και ίσες σε σημασία με όλες τις α-νοησίες που έγραψαν, είπαν, έπραξαν, έχτισαν, γέννησαν, ανακάλυψαν, όλες μαζί και μία μία χωριστά, όλες οι άλλες σκιές: α-νοησίες σκιές σκιών.
Μέσα σ’ αυτό το κενό, πάνω σ’ αυτό το αστέρι, η σκιά αυτή ήταν μια σκιά όσο μικρότερη μπορούσε. Απόρριψε έννοιες όπως πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, εναντιώθηκε στη βλακεία, στην περηφάνια, στην ιδέα για την ανωτερότητα ενός κενού από άλλο κενό, μιας σκιάς από άλλη σκιά.  
Περιφρόνησε ακόμα σκιώδη κατορθώματα με βαρύγδουπο όνομα, όπως δίκαιο, υψηλοφροσύνη, καθήκον, φιλία, ηρωισμός, αλτρουισμός και παρεμφερή.
Από το αστέρι γύρω της αυτή η σκιά πήρε μόνον ό,τι της ήταν απαραίτητο για να επιζήσει. Και του έδωσε ό,τι της ζητούσε.  Και εχλεύασε κάθε προσπάθεια των σκιών για επίδειξη, επιβολή, κυριαρχία.
Με ένα λόγο αρνήθηκε να υποταχτεί σε κενά, ανυπόστατα, αλλοπρόσαλλα και άστοχα κελεύσματα α-νόητων σκιών. Αρνήθηκε να παριστάνει πως είναι ενώ δεν είναι.
Της χαρίστηκε να βλέπει πίσω από κλειστές πόρτες, να ακούει λόγια που δε λέγονταν, να αντιλαμβάνεται προθέσεις.
 Δεν της χαρίστηκε να μπορεί να ανοίγει τις κλειστές πόρτες, να απαντάει σε λόγια, να αλλάζει προθέσεις. Tης έμεινε μόνο ένα αχ αδυναμίας και μια ήττα-ήττα όχι από έλλειψη πολεμικών γνώσεων, αλλά πολεμοφοδίων.
Και ζάρωσε σε μια γωνιά με συντροφιά το αχ της και τις ανοησίες που έγραφε με  την πένα της.