Ο ΚΑΙΡΟΣ

Γέρνουν πια οι χρόνοι πάνω του βαρείς.
Άγνωρος εστήθη γύρω του χορός.
Μια φωνή ακούει-μέσα του θαρρείς-
πέρασ' ο καιρός-πέρασ΄ο καιρός".

Στάθηκαν οι μέρες. Πια δεν συναλλάζουν
κι ένας φόβος γύρω είναι φανερός
και τα πράγματα όλα σαν να του φωνάζουν-
"Πέρασ' ο καιρός-πέρασ' ο καιρός".

Πλέον δεν αρχίζει τίποτε-το τέλος
έχει σ' όλα δώσει, κρύος, φθονερός,
ένας πικροχάρος όπου σαν Οθέλλος
κράζει τρομερός: "ΠΕΡΑΣ' Ο ΚΑΙΡΟΣ!"