ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ

Ισορροπεί σαν ακροβάτης χρόνια τώρα
πάνω στο σχοινί,ανάμεσα ζωής και θανάτου,
τη βέργα του ζυγιάζοντας-
’πιδέξια,μιας και’κει πάνω ακόμα βρίσκεται.

Να κυττάξει κάτω δε γίνονταν χωρίς
τον κίνδυνο να πέσει.Μόνο τώρα,που
καλός ισορροπιστής ένιωσε,έσκυψε κι είδε:
ούτε ζωή ούτε θάνατος.

Τώρα περπατεί στο τεντωμένο σχοινί πάνω,
σαν σε πλατεία στέρια και συμπαγή,
χωρίς την άσκοπη,οδυνηρή
φροντίδα αποφυγής της πτώσης.

Κι έτσι θα σεργιανίζει πέρα δώθε
απ’ του σκοινιού τη μια άκρη ως την άλλη,
ώσπου να δει
πως ούτε αυτό υπάρχει.