Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ

-Έφτασε το τέλος λοιπόν.
-Το οριστικό τέλος αυτή τη φορά.
 -Όλα κάποτε τελειώνουν.
-Κοινότυπο, όμως αληθινό. Αυτός ο κάπρος...ωραίος... ζωντανός... τον θέλεις; Παρ’ τονε, σου πρέπει.
-Όχι. Πράγματα εκεί… μπορείς όλα να τα πάρεις...
-Αυτόν τον αρκούδο;... στον έδωσα την ημέρα που πήγαμε στο σπήλαιο...
-...Θυμάμαι...
-Τότε που έχασα την πιάστρα των μαλλιών μου,
-Τη χτενίτσα σου είχες χάσει.
-Όχι τη χτενίτσα μου Σάκη, τη χτένα μου!..  Κι αυτός ο Νίκος…σήμερα βρήκε να κάψει τα χόρτα του... δάκρυσαν τα μάτια μου...
-Απ’ αυτό είναι; Για μια στιγμή νόμισα πως ίσως... η συγκίνηση... έχω ένα χαρτομάντηλο-να στα σκουπίσω... γύρισε...  έτσι... έχεις δει τα χείλη σου στον καθρέφτη από κοντά; Έχουν τόσες πολλές μικρές χαραγματίτσες...
-Αγάπ... Σάκη! Σε παρακαλώ καλέ μου! Βρεθήκαμε εδώ για ν’ αποχαιρετιστούμε. Αγαπάς μιαν άλλη, αγαπώ έναν άλλον. Χωρίζουμε! Και συ τα υποκοριστικά σου... αφού το ξέρεις ότι... σε παρακαλώ αγάπ... σε παρακαλώ καλέ μου...
-Καλή μου, εσυ ξέρεις το πάθος μου με τις λέξεις: Πρέπει να λένε ό,τι νοούν!
-Κι όταν αυτές λένε ό,τι νοούν, εγώ τότε δεν νοώ τι λέω... Μόνο για σήμερα δεν θα μπορούσες να παρατούσες το συνήθειο σου αυτό; Όχι υποκοριστικά, σε παρακαλώ... χωρίζουμε Σάκη!
-Όμως σωστό είναι όπως το είπα. Δεν είναι ούτε χαράδρες ούτε χαραγματιές. Είναι ακριβώς αυτό: χαραγματίτσες!
-Σάκη!... Λέω να πάρω κι αυτή σου τη φωτογραφία...
-Κι εγώ ετούτη...
-Να και το ρουζ! Αυτό πια είναι δικαιωματικά δικό μου!
-... Θυμάσαι που έβαφες μ' αυτό και τις ελίτσες σου;
-Αγάπη μου αγάπη μου αγάπη μου... τι σε παρακάλεσα μόλις;
-Συγνώμη. Ήδη τρέμεις... συγνώμη... μα γιατί στέκεις έτσι-κάτι σκέπτεσαι;
-Ξέρεις... ξαφνικά νιώθω πως δεν τον αγαπώ και πάρα πολύ αυτόν τον άντρα...
-Χμ! Κι εγώ... θα έλεγα... δηλαδή νομίζω... πως ναι, θα μπορούσε να ένιωθα κάτι παραπάνω γι αυτή τη γυναίκα...
-… Ας συνεχίσουμε. Πάρε συ το κασετόφωνο. Κι αυτές τις κασέτες.
-Θα 'θελα και τούτο το κορδελάκι...
-Πάλι;!;!..
-Κοίτα γλυκιά μου, κάνω ήδη πολλές προσπάθειες. Δε σου μίλησα καθόλου τόσην ώρα για τα ποδαράκια σου, για κείνο το δαχτυλάκι σου, για τη μεσούλα ή για τ’ αυτάκια σου. Ούτε για το περιστεράκι… τι κάνεις;..
-Σβήνω το φως. Αναβάλλουμε το χωρισμό μας μέχρι να πάθεις λαρυγγίτιδα. Αγαπημένε μου!...
-Γλυκιά μμμμμ...