ΤΟ ΜΕΛΑΝΩΜΑ

Είχα ένα φίλο με μελάνωμα στο κάτω χείλος.
Είπα στα παιδιά του ο πατέρας σας είναι βαριά άρρωστος
να τον πάτε στο γιατρό μήπως και ζήσει.
Τονε πήγαν γύρισαν μου είπαν ο γιατρός του έδωσε αλοιφή  
τρεις φορές να βάζει την ημέρα.

Είχα ένα φίλο με μελάνωμα στο κάτω χείλος.
Είπα στα παιδιά του ο πατέρας σας είναι βαριά άρρωστος
Να τον πάτε σ’ άλλονε γιατρό που ξέρει τη δουλειά του-μήπως και ζήσει.
Πήγαν ήρθαν ο γιατρός μου είπαν
του ’δωσε άλλη αλοιφή
τρεις φορές να βάζει την ημέρα.

Είχα ένα φίλο με μελάνωμα στο κάτω χείλος
που το πόδι του πολύ πονούσε.
Χτύπησα, έλεγε, σε μια καρέκλα.
Θα τον πάμε στο γιατρό είπαν τα παιδιά του.
Είπα στα παιδιά του ο πόνος είναι από μετάσταση
και ο γιατρός πια τίποτα να κάνει δεν μπορεί.
Να του δίνετε να τρώει ότι θέλει
και όχι σ’ ό,τι σας ζητάει να μην του λέτε.

Πήγαν ήρθαν. Ο γιατρός, μου είπαν,
είπε να του δίνουμε να τρώει ότι θέλει
και να μη σε τίποτα του λέμε όχι.

Είχα ένα φίλο που έφυγε από μελάνωμα.
Ήτανε το ’94.
Ήτανε στην Αμερική.

Ήταν ο πατέρας της.