ΠΑΝΣΕΠΤΕΣ

Σπίτια εμείς δε χτίσαμε ψηλά
και δε στιβάσαμε σωρούς το χρήμα
στη ζήση επορευτήκάμε δειλά
και ψυχής πληγή κάθε μας βήμα.

Λόγια δεν είπαμε πολλά εμείς
ούτε ορεχτήκαμεν εγκόσμια φήμη
και δόξα δεν εδρέψαμε στιγμής
και δεν ποθήσαμε πρόσκαιρη μνήμη.

Εμείς στο Λόγο εδώσαμε φωνή
και μ’ Αίσθησιν εντύσαμε τη γνώση
με φως παντρέψαμε την ηδονή
κι έχουμε εμείς Φτερά στη σκέψη δώσει.

Σε σφαίρες πάνσεπτες, ιδανικές,
εκεί κάναμε εμείς περιουσία-
εδώ αψηφώντας ποταπές χαρές
έχουμε εκεί κερδίσει αθανασία.