ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ

Ενώ την επερίμενε, σάμπως επέρασε,
χωρίς καθόλου-
η ζωή-
να τον αγγίσει.

Γιατί όταν τον αέρα τα φτερά της εχτυπούσαν,
εκείνη αν ήταν,
αυτός
κρυμμένος ήταν στην αρχαία μέσα σπηλιά.

Και όταν χτυπώντας τα φτερά της τον καλούσε
έξω να βγει να την χαρεί,
θρηνούσε αυτός για τις χαρές
που μες στους κύκλους θάρειε θρυμματίζονταν
της δίνης που σηκώναν τα φτερά της.