ΠΟΙΑΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ;

Πόλεμος!
Όλα νεκρά και γκρεμισμένα..
Σπίτια,δέντρα,όνειρα-
ό,τι μάς κρατούσε.

Όλεθρος.

Ένας τον άλλονε στο πλήθοε χάνει,
στρατός ποδοπατάει νοικοκυριά,
το φως όλο πιο δύσκολα βρίσκει το δρόμο.

Σου μοιάσαμε, Κύριε.
Και συ έτσι δεν κάνεις με τα σύμπαντα;
Έτσι και συ αυτά δεν τα χαλάς;

Εικόνα σου κι ομοίωσή σου.

Κι όπως εσύ νέο ένα σύμπαν φτιάχνεις,
έτσι κι εμείς ξανά δουλεύουμε και χτίζουμε
και φτιάχνουμε πολιτισμούς και κοινωνίες
και ξαναϋπάρχουμε πάνω στη γη.

Ώσπου ένας νέος πόλεμος να ΄ρθεί
και πάλι όλα να χαλάσει

Χαλασμός και ξαναρχίνισμα
και μεις και συ αδέρφι μου θεέ.
Αδέρφι μου θεέ,
παιδιά κι οι δύο μας
ποιανού τάχα πατέρα;..