Κασσελάκη
Έφυγα από την Ελλάδα και πήγα στην Αμερική όπου έμεινα δέκα τέσσερα χρόνια.
Εκεί, ανάμεσα σε ελληνοαμερικάνους, γνώρισα και ανθρώπους που ποτέ δεν τους είχε αρέσει ο τρόπος ζωής στην Αμερική, και ποθούσαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Έλεγαν: Τι καλά που ήταν εκεί! Με τα φιλαράκια, την ταβέρνα, την ήσυχη γειτονιά, τα θερινά τα σινεμά, με μια οικογένεια δεμένη, με… με…
Και μερικοί από αυτούς, πουλούσαν ό,τι είχαν φτιάξει στην Αμερική, και γύριζαν στην Ελλάδα.
Αυτούς λοιπόν Κασσελάκη, τους είδα να γυρίζουν πίσω στην Αμερική, και να προσπαθούν να ξαναφτιάξουν από την αρχή τη ζωή τους. Γιατί;
Γιατί, Κασσελάκη, δεν βρήκαν την Ελλάδα όπως την ήξεραν πηγαίνοντας εκεί. Η Ελλάδα είχε αλλάξει Κασσελάκη. Και οι μισοί από αυτούς είπαν: «Βρε αυτή είναι η Ελλάδα που ήξερα ή μήπως ήρθα σε μια ξένη χώρα;» Και οι άλλοι μισοί δεν στάθηκαν στη διαπίστωση αλλά είπαν: «Τι κατάσταση είναι αυτή! Πώς έγινε έτσι αγνώριστη η πατρίδα μου… θα την αλλάξω!»
Και οι δεύτεροι αυτοί, μην μπορώντας να αλλάξουν τη χώρα, είπαν: «Θα αλλάξω τουλάχιστον τη γειτονίτσα μου-θα ξαναφτιάξω τους συγγενείς, τους παλιούς φίλους, τα καταστήματα, τις γυναίκες. Θα τα κάνω όλα όπως ήταν τότε, στον μικρό μου έστω περίγυρο!»
Όμως Κασσελάκη αλλάζει πορεία το ποτάμι; Όχι Κασσελάκη. Αυτό μόνον ο Ηρακλής το έκανε, γιατί εκεί η κόπρος ήτανε μυθολογική, ενώ η νυν εδώ κόπρος είναι ζώσα και σπαργώσα-είναι πραγματική. Και εδώ μάλιστα το ποτάμι παρασέρνει και κείνον που θέλει να του αλλάξει την πορεία.
Έτσι αυτοί, ούτε το ποτάμι άλλαξαν, ούτε το ρυάκι της γειτονίτσας τους.
Εκείνο που έπαθαν ήτανε να χάσουν και την ωραία εικόνα που είχαν στο μυαλό τους για τα παλιά, έχασαν δηλαδή ως και την ανάμνηση εκείνης της γειτονιάς.
Γύρνα πίσω στην Αμερική Κασσελάκη.