ΤΟ ΚΟΥΝΟΎΠΙ

Ένα κουνούπι να! μπροστά μου.
Τις δυο παλάμες μου παράλληλες απλώνω
και φλάπ! έσβησε-πάει το κουνουπάκι.

Τι θορυβώδεις που είμαστε! Ενώ ο δικός μας
τόσο αθόρυβα έρχεται -ο θάνατος-
και τόσο εργάζεται διακριτικά
που αν ζει μονάχος του κανείς
τυχαία κάποτε
 θ’ ανακαλύψουν ότι πέθανε.

Και ακοή χωρίς καμιά  να ενοχληθεί.