ΣΕΡΒΙΟΣ ΣΟΥΛΠΙΚΙΟΣ

Ζηλεύω τον ύπνο σου Σέρβιε Σουλπίκιε.

Τι ωφέλιμο! Ο ύπνος να είναιο ψεύτικος,
βαθύτερος απ’ τον αληθινό!
Ω! Να μπορούσε κανείς τα μάτια του
μπροστά στην άλλην όψη-την ανυπόφορη-
της ζωής να κλείνει!
Μα τέτοια πού πουλάν υπνωτικά; Που σχήματα
να μην υπάρχουν τότε άλλα απ’ αυτά
που τ’ ανοιχτά τα μάτια βλέπουν μόνο...
Ω! Ο κόσμος σου Σέρβιε Σουλπίκιε
ο τόσο ξέχωρος απ’ τους κοινούς δικούς μας,
που πάνω στο προσκέφαλο αφήνει τον θάνατο
σαν ένα μυρωδάτο κρίνο!

Και το πως έχεις μάτια
και ξυπνητός,όταν θέλεις είσαι, αυτό
πιότερο τον θαυμασμό μας μεγαλώνει,
Επειδή αλλιώς
φρούδα θα ήταν η σοφία σου.