Συμβάν στον Πειραιά
Παρακολουθώ και δεν έχω καταλάβει:
Γιατί οι άνθρωποι του πλοίου δεν είπαν στον δυστυχή άνθρωπο που ανέβαινε: «Άργησες φίλε, δεν πειράζει πέρνα»;
Γιατί ίσως δεν επιτρέπεται η είσοδος ατόμων από τον καταπέλτη;
Μα ήρθε ο άνθρωπος. Από εκεί που θα έμπαιναν και αυτοί στο πλοίο θα έμπαινε κι αυτός. Παράτυπα βέβαια, μα καλλίτερα έτσι παρά αυτό που έγινε.
Αργότερα, αν έκριναν έτσι, θα μπορούσαν να «μαλώσουν» ή και να τιμωρήσουν τον άνθρωπο γιατί μπήκε από την είσοδο εκείνη.
Και αν έτσι λένε οι κανονισμοί, και δικαίως βέβαια πάντοτε λένε οι κανονισμοί ό,τι λένε,  σε τι θα έβλαπτε να παράβλεπαν τον κανονισμό μια φορά οι υπεύθυνοι; Όταν μάλιστα βλέπουν μπροστά τους έναν άνθρωπο που τρέχει και την τελευταία στιγμή κατάφερε να προλάβει το πλοίο, και βλέπουν ότι είναι άοπλος και ακίνδυνος, και που πιθανότατα δεν ήξερε ότι δεν επιτρεπόταν να μπαίνουν οι επιβάτες από τον καταπέλτη;
Άραγε σε όλα πάνω στο καράβι-σε κάθε καράβι και σε κάθε επιχείρηση γενικότερα-τηρούνται οι κανονισμοί και αυτό μόνο θα ήταν το παράτυπο, όταν μάλιστα εμφανώς επρόκειτο για μια ανώδυνη δυνητική παράβλεψη του κανονισμού;
Όλα τα άλλα τα ακούω και τα βλέπω στην τηλεόραση. Και δικαίως όλοι κατακρίνουν την αντίδραση των ναυτικών  υπαλλήλων-δεν ξέρω τους βαθμούς του προσωπικού των καραβιών για να τους πω με τον βαθμό τους.      
Και καλώς όλα λέγονται και γίνονται.
Ως για τον Βαρβιτσιώτη, που θεώρησε ότι το τραγικό γεγονός ήταν ευκαιρία να γίνει αγαπητός στους ναυτικούς (για περαιτέρω χρήση), μόνον ο χαρακτηρισμός ότι δεν έκρινε σωστά του ταιριάζει.  Μα αν δεν κρίνει σωστά σε μια τόσο τραγική μεν περίπτωση, και που αφορούσε μερικούς ανθρώπους μόνον,  τι άραγε θα έκανε σε κάτι γενικότερο που θα συνέβαινε στο υπουργείο του;…