ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΟΥΝΤΑΛΑΚΗΣ
Ο ΑΤΟΦΥΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

Δημοσιογράφος από τους «μεγάλους»
από τους λάλους ήτοι παπαγάλους
βαλτός από συμφέροντα βαρβάτα
γι αυτά να πολεμάει στα γεμάτα.

Καλά, όλοι τέτοιοι είναι οι μεγάλοι
να μη τα γράφουμε πάλι και πάλι.
Μα τούτος δω, ποιητική αδεία
είναι  στο ρόλο του ιδιοφυία…

Τη διαφορά η φωνή του τήνε κάνει
που ως προς αυτό καμία δεν την φτάνει:
Φωνή  εκλιπαρούσα, τρεμουλιάρα,
φωνή δειλή, επαίτη, διακονιάρα.

Φωνή όπου αυτός που τη μιλάει
ψωμιού λες ξεροκόμματο ζητάει.
Φωνούλα τρομαγμένη που ικετεύει,
σαν  καμπανούλας που ’ναι ραγισμένη.

Και βλέποντάς τον να μιλάει έτσι
λες τώρα! να! στα γόνατα θα πέσει
κι απλώνοντας ζητιάνικα το χέρι
το μέτωπο στο χώμα θα το φέρει…

Ο τύπος χαραμίζεται κει που ’ναι.
Πρωθυπουργό θα πρέπει να τον πούνε
ελληνικότατα να ζητιανεύει
χωρίς καμιά να επισύρει χλεύη.