ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΕΠΟΛΟΓΟΙ

Μέχρι τώρα είχαμε μάθει
οι πολιτικοί μας όλοι
(πλην ότι μας αλαφρώνουν
το αλαφρό μας πορτοφόλι

βάζοντας το μιαρό τους
στη δική μας χέρι τσέπη),
να μας λένε με μανία
και το τι να γίνει πρέπει.

Μα εκλογές τώρα ερχόνται
και για θέση μια που υπάρχει
ευρωβουλευτή ή δημάρχου
είτε και περιφερειάρχη,

δέκα υπάρχουν υποψήφιοι,
δεκαπλάσια και τα «πρέπει»-
όποιος έχει αυτιά και μάτια
τους ακούει και τους βλέπει:

Ποια η γνώμη σας κύριέ μου-
πρακτική ποία σας διέπει-
για των σκουπιδιών το πλήθος;
Και ακούς αμέσως: «Πρέπει…»

Κύριε δείνα τι σκοπείτε
για τη νεολαία που ρέπει
σε ναρκωτικά και βάλε;
Κι ένα ωραίο παίρνεις: «Πρέπει…»

Να διδάσκουν τα σχολεία
τα μεγάλα αρχαία έπη
ή το σύστημα ν’ αλλάξει;
«Να σας πω αμέσως: Πρέπει…»

Οι πολίτες που δεν έχουν
πάνω απ’ το κεφάλι σκέπη
θ’ αποκτήσουνε μαζί σας;
«Βεβαιότατα! Μα πρέπει…»

Και στο τι να γίνει πρέπει
όλοι λογικά μιλάνε
και τουμπάρουν τους ηλίθιους
που να τους ακούσουν πάνε.

Γιατί απ' το γιατρό το Σπύρο
κι ως τη μοδιστρούλα Ντέπυ
όλοι συμφωνούν πως, διάολε
ναι, για όλα κάτι πρέπει!

Και τελειώνουν οι ομιλίες
των υποψηφίων όλων
με το «Πρέπει» αφού γεμίσει
το κεφάλι των χαχόλων.

Και για όλα ένα «πρέπει»
τα προβλήματα υπάρχει
και το λεν περιφερειάρχες,
ευρωβουλευτές, δημάρχοι-

απ’ το αν καλώς η χήρα
φόρεσε το τάδε κρέπι
ως το αν καλώς πουλιέται
στην Ομόνοια το σαλέπι…

Τρώγε λαέ χαζέ τα «πρέπει»
που για λίπος σου πετάνε
ώστε αφού ξαναχοντρήνεις
πάλι να σε ξαναφάνε!