ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ  ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΜΥΝΑ
ή
Η ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ Η ΧΟΝΤΡΗ ΚΑΙ Τ’ ΑΒΡΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ.

(Γιάννος και Μήτρος συζητούν του Μήτρου την ιδέα
Πως στην Ελλάδα όλα καλά και όλα είν’ ωραία)

-Ακουσες τι ο υπουργός είπε ο Πάγκαλος μας;       
Τι αλήθειες απ' το στόμα του που βγήκανε ρε Γιάννο!
-Πάγκαλος ειν' αυτός. Μπορεί να κάνει τίποτ’ άλλο
Παρά να βρίζει;
-                               Όχι αυτό. Δε λέω αυτό ρε Γιάννο.
Λέω ό,τι για τις Ένοπλες είπε τις Δυναμές μας.
-Τί είπε;
-                 Πως για νάχουμε νίκη επί των Τούρκων
Θα πρέπει ν’ αποκτήσουμε, είπε, υπεροπλία,
Πρέπει λεφτά να έχουμε πολλά, και πρέπει , λέει,
Πολύν να έχουμε στρατό, κι άριστα εκπαιδευμένο
Και αξιωματικούς καλούς, γερούς και θαρραλέους.
Ε, τί συμπέρασμα απ’ αυτά τα λόγια που είπε βγάζεις;
-Πως πρέπει ή ο πρωθυπουργός να φύγει, ή εκείνος.
-Γιάννο μου τι απρόσμενη αντίδραση! Μ  εκπλήττεις.
Και τάχα πώς αιτιολογείς τη γνώμη σου αυτήνε;
-Μήτρο, δεν ξέρω και καλά, στο σπίτι σου έχεις γάτα;
-Όχι. Δεν έχω Γιάννο μου.
-                                            Καμιά γειτόνισσα έχεις
Όπου Μαρία να τη λεν, γριά, και να κουτσαίνει;
-Όχι. Δεν έχω Γιάννο μου. Γιατί ρωτάς Γιαννάκο;..
-Γνωστούς όμως ηλίθιους όπως εσύ θα έχεις.
-Γιάννο με πρόσβαλες δεινώς και ανεπανορθώτως.
-Άφηστα αυτά και άκου με. Μια γάτα αν θα ρωτήσεις
Ή τη Μαρία την κουτσή, ή τον τυχόντα ηλίθιο,
Και "πώς θα γίνονταν" του πεις, "να πάρουμε τους Τούρκους;"
Τα ίδια θα σου λέγανε κι αυτοί, όπως εκείνος.
Το θέμα είναι πώς αυτά τα πράγματα θα γίνουν
Και όχι ποιος για μια φορά θα μας τα πει ακόμα.
Κι αν κάθεται ένας υπουργός και χάνει τον καιρό του
Λέγοντας τέτοια που ο καθείς πάνω στη γη γνωρίζει
Πρέπει ο Σημίτης παρευθύς να τόνε διώξει. Αν όμως
Δε θα τον έδιωχνε αυτός, τότε ο Λαός οφείλει
Να διώξει τον πρωθυπουργό που ανέχεται τους τέτοιους.
-Ε, Γιάννο μου, μας έτυχε ένας βλάκας υπουργός...
Μα είδες πώς αντέδρασαν , οι αξιωματικοί μας;
Κάλυψη εζητήσανε απ’ τον Σημίτη αμέσως.
-Λοιπόν βλάκα δεν έχουμε ένα υπουργό μονάχα
Μα και τους αξιωματικούς αφού ζητάνε τέτοια.
-Μα τι να κάνουν Γιάννο μου; Ν’ αφήνουν τον καθένα
Δειλούς πως είναι να τους πει κι ακόμα κι ανεκπαίδευτους
Κι ότι τα όπλα πούχουνε για πέταμα είναι όλα;
-Βρε Μήτρο κουφιοκέφαλε, βρε έλληνα γελοίε,
Βρε που  μυαλό ζωγραφιστό και  όχι  σάρκινο έχεις,
Βρε Μήτρο ανεκδιήγητε, βρε αμόρφωτο στυλιάρι…
-Ε, φτάνει τώρα Γιάννο μου. Μου είπες αρκετά.
-Βρε που νιονιό λιγότερο έχεις απ' τα ερπετά,
Βρε λόγος ήτανε αυτός κάλυψη να ζητάνε
Κοτζάμου αρχιστράτηγοι που ο λαός νομίζει
Πως όσα αστέρια έχουνε και τόσες έχουν γνώσεις;
-Δηλαδή τί; Τον Πάγκαλο θα έπρεπε ν' αφήσουν
Να τους προσβάλει έτσι δα; Κι αφού δεν το μπορούνε
Να κάνουν τίποτε αυτοί μιας κι είναι υπουργός,
Να καλυφτούνε ζήτησαν απ’ τον πρωθυπουργό…
-Βρε Μήτρο, πιθανότητες δύο εδώ υπάρχουν.
Ή αλήθεια είπε ο Πάγκαλος ή ψέματα. Αν το πρώτο
Τι κάλυψη γυρεύουνε απ’ τον πρωθυπουργό;
Να τους καλύψει λέγοντας ψέμα ένα τρανταχτό;
Πως όχι, οι Δυνάμεις μας οι Ένοπλες αξίζουν
Κι ότι ο Πάγκαλος σωστά δεν είναι όσα είπε;
Εκείνο βρε που θα ’πρεπε να γίνει, τούτο είναι:
Θάπρεπε να κοιτάξουνε, αν δε το είχαν κάνει,
Αμέσως να διορθώσουνε τ' αδιόρθωτα τους χάλια
Και να μη βγάλουν τσιμουδιά στου υπουργού τις ρήσεις.
Αν είναι πάλι ψέματα όσα εκείνος είπε,
Πάρταυτα να του δείξουνε μ’ ακλόνητα στοιχεία
Πως άδικο έχει, και καλά θα κάνει να το κλείσει,
Γιατί αλλιώς, το αξίωμα που του ’χουν δώσει βλάφτει.
-Σα να τα λες καλά μωρέ. Δεν το ’χα πιάσει έτσι.
-Γι αυτό στο λέω ανόητε σύγχρονε συ έλληνα μου,
Πως ένας θα ’πρεπε απ’ αυτούς ως τώρα να  ’χει φύγει.
Ή ο Πάγκαλος που ασύστατα τόσα αραδιάζει ψέματα,
Ή ο Σημίτης, που υπουργό καλύπτει έναν ψεύτη.
-Μάλιστα λέω Γιάννο μου πως πρέπει ο Σημίτης
Έτσι κι αλλιώς να του ’δινε, καλύψει δεν καλύψει
Τους βλάκες αξιωματικούς. Γιατί, αν τους καλύψει
Σημαίνει πως ο Πάγκαλος ψεύδεται-κι αφού έναν
Ψεύτη δε διώχνει υπουργό, πρέπει αυτός να φύγει.
Αν πάλι δεν τους κάλυπτε, θα πει πως δίκιο έχει
Ο βρωμερός ο υπουργός, και πρέπει τότε πάλι Πρωθυπουργός που στράτευμα τέτοιο στη χώρα δίνει Αμέσως να ξηλώνεται-να παραιτείται αμέσως!
-Μπράβο. Σού κόβει σήμερα. Και παίρνω πίσω εκείνα
Που πριν τα ωραία πεις αυτά σου είχα αραδιάσει.  
Δε θα σταθώ όμως εδώ. Θα προχωρήσω λίγο
Για να σου πω Μητρούση μου το πόσο δίκιο έχω
Που λέω πως οι έλληνες είναι χαμένα όντα,
Σκιά των ελλήνων των παλιών, χαζοί, άμυαλοι, βλάκες: Κάθονται με τον Πάγκαλο κι όλοι τους ασχολούνται
Και υπουργό στις πλάτες τους ακόμα τον κρατάνε.
-Γιάννο μου τέτοιος υπουργός σε τέτοιο λαό αξίζει.
-Δε σε γνωρίζω σήμερα Μήτρο μου-να σε φτύσω.
-Γιάννο μου επηρεάστηκα απ ό,τι πριν μου είπες,
Πως και ηλίθιος νάτανε κανείς, θάβλεπε όμως
Πώς έχουνε τα πράγματα πάνω σ’ αυτό το θέμα.
-Το ελπίζω. Και δε θάθελα έξυπνος να μου γίνεις-
Θέλω να έχω δίπλα μου εκπρόσωπο έναν βέρο
Του ελληνικού μας του λαού, ηλίθιο τουτέστι,
Ώστε σα να τα έλεγα σε κείνον να σου λέω
Τα τόσα που αδιόρθωτα πάνω του χάλια έχει.
-Τον Πάγκαλο ας αφήσουμε Γιάννο μου όμως τώρα
Και τους χαζούς τους έλληνες που ακόμα τον κρατάνε
Κι ας πάμε στου Αντρέα μας τις πρόσφατες δηλώσεις.
-Σώπα! Ο Αντρέας μίλησε; Και τ’ είπε μωρέ Μήτρο;
-Είπε πως του ΠΑΣΟΚ αυτός τη συνοχή εγγυάται
Και όχι μόνο αυτό, αλλά και τη συνέχειά του.
…Γιάννο μου… Γιάννο τί επαθες;... Γιατί γελάς βρε Γιάννο;  Γιάννο μου έλα… Αρκετά… Μα τι αστείο είπα;
-Ώστε αστείο δεν ήτανε; Στα σοβαρά το είπες;..
-Θεέ μου, μα τί έπαθε; Περσότερο γελάει…
-…Ώστε ήταν σοβαρό λοιπόν… Έχεις μαντήλι Μήτρο;
-Δεν έχω. Δεν επρόβλεψα πως θα γελούσες τόσο.
-Τί άλλο να ’κανα μωρέ; Σε χίλια δυο κομμάτια
Έχει διαλύσει το ΠΑΣΟΚ και τρώγονται σα σκύλοι
Για το ποιος θάναι  ο μέλλοντας ταλαίπωρος πρόεδρός του
Κι αυτός μιλάει για συνοχή και για συνέχεια λέει…
-Έλα, μη πάλι αρχινάς. Γιάννο μου σοβαρέψου
Και πες και άλλο κάτι τι πάνω σ’ αυτό το θέμα.
Ή αν δε θες, σε θέμα εγώ άλλο ευθύς να πάω.
-Τί να σου πω βρε Μήτρο μου... φαίνεται πως πεθαίνει
Και ήδη βρίσκεται εκεί που οι λέξεις δε σημαίνουν.
Όταν μιλάει για συνοχή ό,που υπάρχει διάλυση
Και για συνέχεια καποιανού πούφτασε στην κατάργηση,
τι άλλο να πω… Μα Μήτρο μου, εν πάσει περιπτώσει
το τι στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ θα γίνει, δε με νοιάζει.
Με νοιάζει τί την άμοιρη Ελλάδα περιμένει.
Και ο Αντρέας όπως δα και οι προκάτοχοί του
Διάδοχο στην κυβέρνηση δεν άφησε κανέναν.
Καθώς  και ο Καραμανλής. Ηρθαν κι οι δυο και φύγαν
Αφού κι οι δύο με τις δυο τους φάγανε μασέλες,
Και αναρχία πίσω τους αφήσανε κι αστάθεια.
Γιατί κανείς από τους δυο δεν είχε υποδείξει
Για διάδοχο του κάποιονε όταν αυτός θα λείψει.
Και όλοι ξέρουν το γιατί. Γιατί φοβούνταν ότι
Αν προωθούσαν κάποιονε, αυτός θα εζητούσε
Προτού αυτοί παραιτηθούν ή παν στον άλλο κόσμο,
Δύναμη ν’ αποκτήσει και, ν’ απαλλαγεί από κείνους
Και πριν η ώρα του να ’ρθεί αυτός να κυβερνήσει.
Αυτά είναι τ’ αδιόρθωτα τα χάλια του λαού μας.
Τι ευλογία θα ’τανε αν είχε η Ελλάδα
Απ’ τον μπεκρή πρωθυπουργό κάποιονε διαλεγμένο
Που να γνωρίζει τα καυτά της κυβερνήσεως θέματα
Και της πατρίδας τα πολλά προβλήματα να ξέρει…  
Δε θα ’χαμε στην πλάτη μας ένα Σημίτη τώρα
Που από γκουβέρνο που του παν τα τέσσερα δεν ξέρει.
Αυτό το μοναχό καλό θα ’τανε που ο Αντρέας
Θα ’κανε στην Ελλάδα μας, αφού τη ρήμαξε άλλως.
Κι αν έλληνα πρωθυπουργό είχαμε ικανό,  
Δε θα κοκορευόντανε Τούρκος και Σκοπιανός.
Αυτό αφού δεν τόλμησε να κάνει ο Αντρέας
Δε γνοιάζομαι στο κόμμα του τι κάνει-ένα σπίρτο
Ας πάρει και πετρέλαιο λιγάκι, κι ας το κάψει.
Κόμματα υπάρχουν δυστυχώς πολλά. Η Ελλάδα όμως
Μια είναι και μονάκριβη, μία και πάντα πρώτη.
-Μιας και μιλάμε για ΠΑΣΟΚ, για πες μου μωρέ Γιάννο
Πόση ζωή στην τωρινή κυβέρνησή του δίνεις;
-Για ποια κυβέρνηση μιλάς; Γι αυτή την πανσπερμία
"Όλων των τάσεων του ΠΑΣΟΚ" που έφτιαξε ο Σημίτης;
Ώστε να μη τον έδιωχνε καμία από  κείνες;  
 Δεν ειν’  αυτό κυβέρνηση.                                         
-                                                 Έστω. Αυτό το πράγμα.
Ως πότε λες να κρατηθεί; Περίπου. Πάνω κάτω.
-Ως το συνέδριο το πολύ.
-Κι ύστερα τί προβλέπεις;
 -Δολοπλοκίες, μαχαιριές, συμβάσεις και κομπίνες.
-Και ποια κατά τη γνώμη σου θάταν η λύση τώρα;
-Οι εκλογές Μητρούση μου, ώστε ο λαός να βγάλει Πρωθυπουργό που θέλει αυτός. Και όχι τιποτ’ άλλο,
Μα τότε θάταν ήσυχος ο ηλίθιος λαουτζίκος
Πως κάποιος τόνε κυβερνά που αυτός έχει διαλέξει.
Με διαλεγμένο πρόεδρο να ξέρει πως πεινάει,
Πως υποφέρει και πονά και πως κακοπερνάει.
Αυτά ηλίθιε Μήτρο μου.
-                                            Εχουμε Πρόεδρο όμως
Λεβέντη κι ενεργητικό.
-                                             Μη μ’ ερεθίζεις Μήτρο...
-Καλά Γιαννάκο μου. Αφού δε θες, δε συνεχίζω.
Μα όσα κι αν του βρεις κακά, ένα καλό έχει μόνο-
Ότι δεν είναι βασιλιάς.
-                                          Ώστε και συ είσαι θύμα
Της άθλιας που σου κάνουνε ορισμένοι προπαγάνδας.
-Γιάννο μου τι; Βασιλικός μήπως κι εσύ μου είσαι;
-Ακου γελοίε βάτραχε, που κοπελιά εσένα
Καμιά ποτέ δε θα βρεθεί να ’ρθει να σε φιλήσει
Και να σε κάνει πρίγκιπα, και να γλιτώσω έτσι
Απ  τις μωρίες που σειρά για μήνες μ’ αραδιάζεις,
Άκου λοιπόν μα μη μετά κουβέντα πεις καμία,
Γιατί όρεξη την ώρα αυτή δεν έχω για ν’ αρχίσω
Συζήτηση για βασιλιά-τόσο σπουδαίο θέμα-
Και μάλιστα με σένανε, ένα βλάκα πατεντάτον.
Γι αυτό το θέμα, άλλη φορά αν θέλεις συζητάμε.
Λοιπόν από το βασιλιά ποιο θάχαμε άκου κέρδος:
Πρώτα, θα είχαμε Στρατό με Σίγμα κεφαλαίο.
Θα είχαμε εγγύηση πάντα ομαλής συνέχειας
Στα θέματα τα ζωτικά της δόλιας μας πατρίδας.
Κι ότι  ήθελε δε θα ’κανε ο κάθε καραγκιόζης
Μες στην Ελλάδα. Κι έξω της θα μας σεβόνταν όλοι
Και την αγάπη θα ’χαμε αν όχι τη βοήθεια
Απ όσα κράτη βασιλιά θα είχανε κι εκείνα,
Και πρώτα πρώτα βέβαια της κραταιής Αγγλίας.
-Μα..
         -Σούπα-τίποτα μην πεις. Και τράβα τώρα. Γεια σου,
Και στη ζωή σου, αν το μπορείς, μία φορά στοχάσου.

(Κι ο Μήτρος έφυγε χωρίς καθόλου να βιαστεί
Και στοχαζόμενος πως δεν μπορεί να στοχαστεί)