Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί είναι η καταστροφή της Ελλάδας.
Επειδή, στα μυαλά των ανθρώπων που δεν ξέρουν να ερμηνεύουν τη γλώσσα αυτή, αμβλύνει τις δυσάρεστες έως χείριστες καταστάσεις που οι πολιτικοί δημιουργούν ή διαχειρίζονται.
Αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι αυτοί να ανέχονται αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν, είτε επειδή δεν μπορούν να το εννοήσουν, είτε επειδή δεν μπορούν, ακόμα και αν το κατανοήσουν, να το αντικρούσουν, λόγω μη δυνατότητας χειρισμού από μέρους τους της γλώσσας που οι πολιτικοί μεταχειρίζονται.
Σε μια τηλεοπτική εκπομπή, ένας υποψήφιος του ΚΚΕ αποκάλεσε κλέφτες τους υπουργούς που έκλεψαν μέσω της κομπίνας των ομολόγων.
Αμέσως ο τηλερυθμιστής της εκπομπής με έντονο ύφος «ανακάλεσε στην τάξη» τον υποψήφιο: «δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε τέτοιες λέξεις κύριε τάδε. σας παρακαλώ ...»
Πώς αλλιώς θα πει όμως κανείς τον κλέφτη;
Πώς ώστε να καταλάβουν όλοι, ότι οι υπουργοί και λοιποί έκλεψαν τα λεφτά του λαού;
Και αρχίζουν τα ανώδυνα περιφραστικά: «δεν διαχειρίστηκαν σωστά», «υπήρξαν παραλείψεις», «δεν υπήρξε δόλος», και άλλα τέτοια, που μπερδεύουν τον ακροατή που μιλάει την ελληνική γλώσσα του λαού.
Ένα διεφθαρμένο πολιτικό παραφραστικό λεξιλόγιο καλύπτει τις κλοπές και εμποδίζει το λαό να αντιδράσει όπως αντιδρά σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση, όταν παραδείγματος χάριν του κλέψει κάποιος στο δρόμο το πορτοφόλι. Τότε θα ορμήσει πίσω από τον κλέφτη φωνάζοντας: «Κλέφτης! Κλέφτης! Πιάστε τον!»
Αν η κλεψιά του πορτοφολιού οριζόταν σαν «υπήρξαν λάθη» ή σαν «μη ορθή διαχείρισις» και τα παρόμοια, τότε ο κλέφτης του πορτοφολιού θα έφευγε ανενόχλητος. Επειδή κανείς δε θα έδινε σημασία σε κάποιον που θα φώναζε «Ένας που έκανε λάθος! Πιάστε τον!» Ή: «Ένας μη ορθός διαχειριστής! Πιάστε τον!»
Δέσμιος λοιπόν της γλώσσας που μιλούν οι κλέφτες πολιτικοί, ο λαός ο ελληνικός κάθεται να τον κλέβουν, ανίκανος να αντιδράσει.
Άλλα ακατανόητα για το λαό, είναι λέξεις όπως ομόλογα, ΑΕΠ, ΦΑΠ, οδηγία της ΕΟΚ, άνοδος και πτώσις του Χρηματιστηρίου, και άλλα.
Και όταν κάποιος του πει πως με μέσον τα ομόλογα κάποιος τον έκλεψε, είναι πολύ εύκολο για κάποιον άλλο να του «εξηγήσει» ότι δεν τον έκλεψε κανείς-διότι θα μεταχειριστεί άλλους. εξίσου άγνωστους όρους για να υποστηρίξει την άποψή του.
Το ίδιο θα κάνει ανταπαντώντας και ο πρώτος ομιλητής, γιατί θέλοντας και μη, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει κι αυτός λέξεις και όρους άγνωστους στο λαό, για να αντικρούσει τον ομιλητή-υποστηριχτή τού κλέφτη.
Και τέλος ο λαός βρίσκεται ανάμεσα σε δύο αντίμαχόμενους που δεν ξέρει γιατί μιλάνε, ούτε βγάζει συμπέρασμα για το πού θα καταλήξουν.
Με το αναπόδραστο αποτέλεσμα, ο λαός να χρησιμοποιείται κάθε τόσο από τον έχοντα κάθε φορά το ανάλογο συμφέρον, σαν σάκος του μποξ, που δεν ξέρει καλά καλά ούτε γιατί τον χτυπάνε, πολύ δε περισσότερο ποιος νίκησε και γιατί.
Το τραγικότερο στην όλη ιστορία που βγαίνει από τα παραπάνω, είναι ότι και οι μεν και οι δε (στην περίπτωση των τωρινών εκλογών ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ), μιλάνε την ίδια αυτή παραπλανητική γλώσσα, και αυτήν μεταχειρίζονται στις μεταξύ τους ανταλλαγές ύβρεων και επιχειρημάτων. Και την μεταχειρίζονται ανάλογα με το αν είναι επιτιθέμενοι ή αμυνόμενοι.
Και ο λαός. θέλοντας να καταλάβει .αν μπορέσει, τι του γίνεται, ανοίγει την τηλεόραση και ακούει με ορθάνοιχτο το στόμα τους πουλημένους ειδησιάρχες και τηλεπαρουσιαστές.
Η γλώσσα! Το κατόρθωμα και η καταστροφή του ανθρώπου!
Μήπως ένα παράδειγμα ακόμα της καταστροφικής επίδρασης της γλώσσας θα ήτανε ο ρόλος της γλώσσας στη θρησκεία;
Γιατί οι παπάδες με λύσσα αρνούνται τη μετάφραση στη δημοτική των Ευαγγελίων; Απλούστατα γιατί τότε διαλύεται το μυστήριο που καλύπτει τη θρησκεία, βγαίνουν όλα στη φόρα (που σημαίνει μπαίνουν στο μυαλό του λαού), και η θρησκεία πάει περίπατο και μαζί το φρένο στην ευτυχία του ανθρώπου.