ΠΥΡΕΤΌΣ

Το στεντ μου στα λιανά του ορθώθη ποδαράκια
τα στήριξε γερά μες στις λαγόνιες αρτηρίες μου
κι άρχισε να ουρλιάζει μυξοκλαίγοντας:
«Θέλω τη μαμά μου!
Τ’ αδέρφια μου ζητάω μες στη γη
τα λεύτερα και τα ζωηρά.
Τις λίμνες τις απέραντες της πίσσας θέλω
και τη γρανίτινη σκληρότητα των πατρικών μου πετρωμάτων.
Εδώ-τι ζέστα ειν’ αυτή;
μην είμαι -όπως μικρά, μας έλεγαν- στην κόλαση;
Κι αυτό το υγρό το πυρωμένο
που περιλούζει το παράξενα στενό
κυλινδρικό  τώρα κορμί μου…
το κόκκινο αυτό υγρό το άγνωστο σε μένα-
άγνωστο καθώς όλα γύρω…
τι φρίκη!..-
Θέλω τη μαμά μουουου..!»

Και λέω εγώ: «έχω πυρετό»
και λέει ο γιατρός μου: «ειν’ η αντίδραση
η αλλεργική
της ενδοπρόθεσης».

Όλα καλά.