ΒΊΟΙ ΠΑΡΆΛΛΗΛΟΙ

Κάτι μου λέει πως θα ’τανε ιδανικό ένα ταίρι
ο Χρυσοχοίδης με του Ουγκώ το τέρας-τον Ιαβέρη.
Και σαν και ’κείνονε κι αυτός, του λαού-Γιάννη Αγιάννη,
τον λιγοστό το βίο του αβίωτο nα τον κάνει.


ΘΑ ’ΘΕΛΑ ΝΑ ’ΜΟΥΝ ΥΠΟΥΡΓΌΣ

Θα ‘θελα να ‘μουν υπουργός
να κλέβω το δημόσιο
χωρίς να έχω διόλου εγώ
ουτ’ ιερό ούτε όσιο.

Και αν με δουν και βούκινο
το κλέψιμό μου γίνει
να ’ρχεται ο πρωθυπουργός
και τη Βουλή να κλείνει.



ΘΑ ’ΘΕΝΑ ΝΑ ‘ΜΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΉΣ

Θα ’θελα να ’μαι βουλευτής
να τρώω με δύο στόματα
βίλλες να έχω, να ’χω γιοτ
και να πατάω σε πτώματα.

Να λέω ναι σε ότι πει
ο αρχηγός του κόμματος
και σ’ όσα κάνει αυτός στραβά
να λέω: «Βοήθεια! Αόμματος…»



ΑΧ! ΝΑ ’ΜΟΥΝΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌΣ

Αχ! να ’μουνα πρωθυπουργός
και να ’χω τόσα φάει
που κι ο ένατός μου εγγονός
για Κροίσος να μετράει.

Και πια να λέω συνεχώς:
«σεμνά και ταπεινά!»
τον λαουτζίκο φτύνοντας
που –ο χαζός!- πεινά.

ΚΛΕΊΣΙΜΟ ΒΟΥΛΉΣ  ΑΠΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Κι αφού σιγούρεψε ότι κανείς
στη φυλακή δε θα ’μπει βουλευτής
μετά άφησε λυτή τη Δικιοσύνη
να κάνει τη δουλειά της πια και κείνη.


ΜΆΙΚΛ ΤΖΆΚΣΟΝ 25-6-09

Με φιγούρες κομψές, γεωμέτρισσες
το τραγούδι-τις νότες σου έντυσες.
Και ψόγος από κάποιον πριν σε βρει
σε πήρε ο που αεί γεωμετρεί.




ΝΤΌΡΑ ΑΠΟΡΟΎΣΑ

Γιατί άφησα να φύγει
ο Καραβέλας με ρωτούν.
Να τους είπω δεν ηξεύρω
κι ό,τι θέλουν ας σκεφθούν.

Μ’ αν ουδόλως δεν ηξεύρω
τι εις αυτούς ν’ αποκριθώ,
ένα ξεύρω-πως την Ζήμενς
σαν τρελή την αγαπώ.

Και λεσβία αν δεν τυγχάνω
με γυναίκες να περνώ-
μα ω! τη Ζήμενς τη λατρεύω:
κι ας γερνάει-κι ας γερνώ.

Μη γιατί μας εβοήθει
εις τους Ολυμπιακούς;
Μη γιατί κι εκείνη ηγάπα
βιομηχάνους κι υπουργούς;

Μη γιατί μου είχε κάνει
κάποια κάποτε δωράκια-
όχι τίποτε σπουδαίο-
κάμποσα εκατομμυριάκια;

Μη γιατί τον αδελφό μου
διόλου δεν τον ενοχλούσε
τα γραμμάτια όταν εκείνος
να πληρώσει εξεχνούσε;

…Μα ποιον ρόλο στην αγάπη
δώρα παίζουνε κι ευρώ;..
…Τι να είναι-τι να είναι…
δεν μπορώ -όχι!- να το βρώ…