ΓΡΙΑ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΤΣΙΓΑΡΑ
 
Βγήκε η γρηά ν' αγοράσει τσιγάρα…
Δόντια σαν ξεδοντιάρα τσατσάρα…
Κλαρωτό ένα φουστάνι φοράει
και καθένας μαζί της γελάει.

Βρε γρηά γιατί ακόμα καπνίζεις
και Μελεάγρειο δαυλί μας θυμίζεις;
Και γιατί σαν να ήσουνα νέα
περπατάς, και σα να 'σουν ωραία;

Μα κοντά στα κουσούρια της όλα
Η γριά μας κουφή είναι κιόλα
κι όσο φτάνει στον Όλυμπο ο μπάτης
τόσο φτάνει η φωνή μας στ' αυτιά της.

Να ’την τώρα που στέκοντας κάπου
με μανία τραβάει προς τα κάτου
το φουστάνι της που χει ανέβει
και δεινά για το σύμπαν χαλκεύει.


L. A. 1988