«ΠΟΡΤΑ» ΕΦΑΓΕ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ
 (Οι εφημερίδες, Μάης 2013)


ΣΤΟΝ ΧΟΛΝΤΡΕΝ Ο ΟΜΠΑΜΑ ΕΞΗΓΕΙ
ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΜΠΟΡΕΙ

-Πρόεδρε γιατί ο Σαμαράς να έρθει εδώ δε θέλετε;
Αυτός ο έρμος κόπτεται για μια συνάντησή σας.
Όπου κι αν πάει κι όπου σταθεί αυτό μονάχα σκέπτεται-
μόνον αυτό δε θα ’φτανε ν’ αλλάξει τη βουλή σας;

-Τζων μη με πιέζεις-δεν μπορώ να δω αυτό τον τύπο
και αιτιάσεις μη ζητείς- δεν ημπορώ να είπω.

-Μα κύριε Πρόεδρε γιατί να πείτε δεν μπορείτε;
Όπως εμένα ακροατή άλλονε ποιον θα βρείτε
που ό,τι πείτε μέσα του να το κρατεί ως τάφος;

-…Πως πουθενά δε θα ειπείς ό,τι εδώ σου πω
αυτό να μου το έδινες θα ηδύνασο κι εγγράφως;

-Βεβαίως κύριε Πρόεδρε-κι ιδού το! Α προπό
έχω έγγραφη μια δήλωση ετοιμασμένη κιόλας.
Και να! Υπογράφω τα γραφτά αυτής εδώ της κόλλας!

-Για να ιδώ… ο σύμβουλος… ναι… σας διαβεβαιώνω…
ναι… ναι… ναι… ναι… ναι… μάλιστα!  Τότε κι εγώ δηλώνω
ότι αμέσως θα σου πω
ό,τι δεν είχα πριν σκοπό.
Λοιπόν εγώ αν δε θα δω ποτέ το Σαμαρά
όσο και αν στο μάρμαρο τον κόλο του χτυπά,
είναι γιατ’ είναι-αλλίμονο- πολύ ανώτερός μου
και γίγαντας θα φαίνεται όταν σταθεί εμπρός μου.
Όμως μπορούσα αυτό να πω; Είπα δουλειές πως έχω,
ότι σε Πούτιν κι Άνγκελα για τη Συρία τρέχω,
και… ξέρεις, ότι μ’ ολ’ αυτά δεν μου απομένει χρόνος
μιας και πολλά μ’ απασχολούν εντόνως κι επιμόνως…

-Μα κύριε Πρόεδρε γιατί αυτός θα είναι ανώτερος
αφού κάθε άλλος μπρος σε σας είναι πολύ κατώτερος;
Τι τέλος πάντων έχει αυτός, Πρόεδρε, ο Σαμαράς
ώστε καλλίτερος πολύ να είναι από μας;

-Δεν βλέπεις μωρέ Χόλντρεν μου τι κάνει στην Ελλάδα;
Δεν βλέπεις που προβλήματα λύνει αυτός αράδα;
Αφότου την που κέρδισε πήρε πρωθυπουργία,
απ’ όσες μάχες έδωσε δεν έχασε καμία.
Την ανεργία έβαλε πρώτα σκοπό να ελέγξει.
Ε! στην επίθεσή του, αυτή δεν μπόρεσε ν’ αντέξει.
Κι ας λέει πως κατάφερε μόνο να τήνε κάνει
να μην αυτή κι άλλο ανεβεί. Από μετριοφροσύνη
στην πάταξή της κάνει πως δεν δείχνει αυτός βιασύνη.
Κι εγώ τι εκατάφερα κατά της ανεργίας;
Μια τρύπα μόνο στο νερό-κι εκείνη μετά βίας…
Τα μαγαζιά που κλείσανε τα έχει ξανανοίξει,
τον υψηλό τιμάριθμο τον έχει χάμου ρίξει,
τις παραπαίουσες Τράπεζες στα πόδια τους τις έστησε
τις απεργίες επάταξε, φοροφυγάδες έπιασε,
πετρέλαιο βρήκε… κι αν θα πεις για το Χρηματιστήριο
στα ύψη το ανέβασε… Πώς το ’κανε; Μυστήριο…
Και φως στο τούνελ βλέπει αυτός με το καλό του μάτι…
Εγώ καλό, έν’ απ’ αυτά, έκανα-πες μου-κάτι;
Εγώ ακόμα πολεμώ στην ανεργία ενάντια.
Και ξέρεις την που έχουμε στις Τράπεζες κατάντια…
Για να μην πω πως έχουμε φοροφυγάδες τόσους
που-είμαι σίγουρος γι αυτό-περνάμε και τους ρώσους…
Ή μήπως τον τιμάριθμο τον έχω εγώ μειώσει;
Ή κλέφτη μη κανένανε στη φυλακή έχω χώσει
όπως τον Άκι έχωσε αυτός; Να πω θα ’θελες κι άλλα
απ’ όσα έκανε αυτός μικρά είτε μεγάλα;
Να! Την Ελλάδα δυνατή και πάλι δεν την έκανε
εκεί που όλοι λέγανε ότι αυτή πάει-πέθανε;
Και δεν την υπολήπτονται και πάλι οι ευρωπαίοι
ενώ ως τα χτες τη βλέπανε οικτρά να παραπαίει;
Δεν μπήκε πάλι στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης-
και, ο αθεόφοβος, τολμώ, να πω, ποσίν αβρόχοις;..
Ο Ερντογκάν ξέρεις καλά ότι μπροστά του τρέμει
σαν ξάφνω να τον χτύπησαν όλης της γης οι ανέμοι,
η Μέρκελ απομέσα της θερμά παρακαλάει
από θυμό του Σαμαρά ο θεός να τη φυλάει,
κι ο Πούτιν περισσότερες σ’ αυτόν κάνει μετάνοιες
απ’ όσες κάνει στο Χριστό προσποιητές και σπάνιες…
Κι έχει και κάτι υπουργούς διαμάντια αληθινά-
(τέτοιους δυο τρεις να ’χα κι εγώ θαύματα θα ’κανα…)
Αλλά κι αυτοί μη εκεινού επιλογές δεν ήταν
ώστε στον μέγα αγώνα του να μη γνωρίσει ήτταν;
Και όπου να ’ναι καταργεί της πείνας τα συσσίτια
και στο λαό δίνει ξανά όσα έχει χάσει σπίτια…
Και συ μου λες να τον δεχτώ. Αλλ’ αν μαζί μάς δούνε,
«αυτός κοντά στο Σαμαρά ποιος είναι;» θα ειπούνε.
Ω! Τζων! Τέτοιο δε θ’ άντεχα στιγμή ένα ρεζιλίκι-
στο δρόμο εγώ του Σαμαρά εν’ άσημο χαλίκι!..
Και κείνο το μαργιόλικο παίξιμο του ματιού του…
Κι η πονηριά του τάχατες αθώου χαμόγελού του…
Απ’ όπου κι αν τον έπιανες με με να τον συγκρίνεις
αυτόν θα βρίσκεις πρώτονε και πίσω εμέ θ’ αφήνεις…
Και ξέρεις όταν σπούδαζε σε μας-στο Άμχερστ πέρα-
(βλέπεις; αυτός από παλιά
παντού τα πήγαινε καλά)
όλων εκεί των θηλυκών επήρε τον αέρα-
ενώ εγώ μόνο τη Μισέλ κατόρθωσα να ρίξω…
Ούτε κι εδώ κάτι καλό λοιπόν έχω να δείξω…
και ότι πίσω πήγαινε στις μπίζνες μην το πεις
γιατί μ’ αυτό που θα σου πω σίγουρα θα ντραπείς:
Τα χρήματα για τις σπουδές, μονάχος του τα κέρδιζε!
Μάλιστα! Η πιτσαρία του, παρόλ σου λέω, έσκιζε…
Ζηλεύω Τζων… πώς να στο πω… κάποιονε δεν μπορώ
που πίτσες μας ετοίμαζε, κοντά μου να θωρώ…
Εγώ, τη γη που διοικώ ως μέγας πλανητάρχης
να συγχρωτίζομαι μ’ αυτόν ως έλλην καναλάρχης;
Αν όσα αυτός επέτυχε είχα κι εγώ πετύχει…
ίσως… μα ούτε στο μικρό τού φτάνω εγώ το νύχι…
Πες μου λοιπόν πώς ολ’ αυτά εγώ να τ’ αγνοήσω
και πώς να έρθει να με δει, πες μου, να του ζητήσω;
-Πρόεδρε δεν τα ’ξερα ολ’ αυτά. Δίκιο έχετε λοιπόν.
Από τους καλεσμένους μας ας είναι πάντα απών.
Καλλίτερ’ από μακριά τα νέα  του ν’ ακούμε
παρά για ώρα έστω μισή εδώ να τον λουστούμε.