ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ
(κάποια 25η Μάρτη της περιόδου της Κρίσης)

Ιερώνυμος: τι τραβάω στα γεράματα…
Σαμαράς: καλά τη ζέστα, την αντέχω. αλλά να τον έχω τόσο κοντά μου, πόσα λεφτά της ώρας ακόμα;
Τσίπρας: αφού πιστεύουνε πως γέννησε μία παρθένα γιατί γαμώ το κέρατό τους δεν πιστεύουνε ότι έχω πρόγραμμα;
Κωνσταντοπούλου: Να διατάξω αύριο να μην ανάβουν τόσους πολυέλαιους και να μην καίνε πολύ λιβάνι. τόση σπατάλη πια- από κάτι τέτοια έχουμε μπει μέσα.
Καντηλανάφτης: θα πω στο σύντροφο συνδικαλιστή  αντί για κεριά να πατάει καθένας ένα κουμπί και ν’ ανάβει ένα φωτάκι- ή φεύγοντας να σβήνει καθένας το κερί που άναψε…
Παναγία: εγώ τι φταίω να βλέπω τόσους κλέφτες εδώ μέσα;
Τραγάκης: ευκαιρία Παναγίτσα μου να δείξεις τη δύναμή σου: δώσε μου άλλη φάτσα!.
Πετσάλνικος: ούτε Πρόεδρος εγώ, ούτε συ Γιωργάκη πρωθυπουργός. Τουλάχιστον πλήρωσε ο Καρατζαφέρης.
Θεός: τον Σαούλ τον κατάφερα μ’ έναν κεραυνό. Κάτι θα σκαρφιστώ και για τον Τσίπρα.
Καμένος: να φύγω γρήγορα όταν τελειώσει η Δοξολογία προτού με μπλοκάρουν οι αξιωματικοί και με ρωτάνε για τα αναδρομικά…
Αξιωματικός: πανάκριβος ο μπακαλιάρος. Ευτυχώς που έχω οικονόμα γυναίκα και θα κάνει οικονομία στα κρεμμύδια και στο λάδι.
Γεωργιάδης: ούτε το σταυρό ούτε το χέρι του φίλησε, έστω για τους τύπους…
Πρόεδρος: πρώτη επέτειος της εικοστής πέμπτης Μαρτίου. άλλες εννέα και φεύγω.
Παλιγγενεσία (από το νεκροταφείο αυτή): τώρα με χρειάζονται. αλλά ποιος από δαύτους έχει τα κότσια να με αναστήσει; στο μεταξύ ας γυρίσω πλευρό.